TAT KENT‹
Sabahleyin Tua’yla Asti kendileri için haz›rlanm›fl, temiz
giysiler buldular. Onlar› giydiler. Sonra kahvalt›lar›n› yapt›lar.
Birdenbire bafllar›n› kald›r›nca, Kefer’in onlarla ayn› odada ol-
du¤unu gördüler. Oysa onun içeri girdi¤ini ne duymufl, ne de
görmüfllerdi. Asti ona merakla bakarak:
– Pek sessiz geldin dostum, dedi. Bir Ka bile, daha az gü-
rültüyle hareket edemez. Peki, gölgen nerede? Adam önce
d›flardaki günefle, sonra üzerinde durdu¤u döflemeye bakt›.
Bo¤uk sesiyle flöyle dedi:
– Ah, gölgemi unuttum. Benim kadar yoksul bir kimse bir
gölge için tasalanmaz. Fakat bak›n›z; flurada. Ka’lar üzerine
ne biliyorsun? Rastlant› olarak, M›s›r’da seninle ayn› ad› tafl›-
yan bir han›mdan söz edildi¤ini duymufltum. O yaln›z bir Ka
görmekle kalm›yormufl, onu getirme gücüne de sahipmifl. M›-
s›r Kraliçesi’nin, onun yerini alabilen bir Ka’s› varm›fl ve kim-
se aradaki fark› anlam›yormufl. Do¤arken Amen’in ona verdi-
126
