– O bafllar› görmek istemiyorum, dedi Firavun. Ölümün
görünüflünden nefret ederim. Bu hizmet için, benden ne kar-
fl›l›k isterdin kardeflim?
– Majesteleri, burada Kraliçe’yi ve saray›n›z›n hizmetçile-
rini görüyorum, fakat krall›¤›n çocuklar›n› görmüyorum. Onlar
buraya getirilebilir, böylece güzelliklerini görebilir ve onlar
üzerine çocuklar›ma bir fleyler anlatabilir miyim?
Bu sözler üzerine, güzel Kraliçe Ahura’n›n yüzünde bir
can s›k›nt›s› belirdi.
– Prens Abi, dedi Firavun. Çocuklar›m›n olmad›¤›n› pek
iyi bilirsin.
– Halk›n böyle söyledi¤ini iflitmifltim, diye karfl›l›k verdi
Prens. Fakat buna inanm›yordum. ‹ste¤imi söylemeden ön-
ce, bundan emin olmak için sordum. Burada, herkesin içinde
konuflabilir miyim?
– Konufl, dedi Firavun.
– Majesteleri bana çocuklar› olmad›¤›n› söyledi. Çocukla-
r›n›z, hiç de¤ilse bir k›z›n›z olsayd› hiçbir fley söylemek iste-
mezdim. Fakat, ey Firavun, Tanr›lar ›fl›¤›n›z› bir y›ld›zla pay-
laflman›za de¤il, geceleyin dolunay gibi yaln›z parlaman›za
karar verdiler.
Ahura çabuk ve öfkeli bir sesle konufltu:
– Bunu nas›l biliyorsun, Prens Abi? Firavun sa¤, ben de
sa¤›m; M›s›r üzerinde egemen olacak bir çocuk do¤abilir.
– Neden olmas›n? dedi Abi. Gerçekten, böyle olmas›n›
diliyorum. Sizden ve Firavun’dan bir k›z do¤arsa, sözlerimi
15
