¡Huck Finn’le Tom Sawyer, gördükleri cinayetten kimseye
söz etmeyeceklerine; bu s›rr› saklayacaklar›na yemin ettiler.
Ölmek pahas›na da olsa, bu yemini bozmayacaklar.™
Tom’u hayranl›kla izleyen Huck, yakas›ndan bir i¤ne ç›kar-
d›. Parma¤›na bat›rmak üzereyken, Tom;
— O i¤ne pirinçten yap›lm›fl, belki üzerinde bak›r pas› var-
d›r, diyerek ona engel oldu.
Kendi i¤nesini ç›kard›. ‹¤neyi bat›rarak parmaklar›n› kanat-
t›lar. Tom, serçe parma¤›n› akan kana bat›r›p adlar›n›n bafl
harflerini yazd›. Tahta parças›n› duvar›n dibine gömdüler.
Kulübenin öteki duvar›ndaki aral›ktan içeri biri girmiflti. Onu
görmeyen çocuklar, f›s›lt›yla konufluyorlard›. Bir köpek uluma-
s› duyunca yine korkuya kap›ld›lar. Huck sordu.
— Hangimize dönük uluyor?
— Aral›ktan bir bak.
— Hay›r, ben bakamam.
— Acaba hangimizin ölümünü haber veriyor?
— ‹kimizin birden olabilir Tom!
— Benim gidece¤im yer belli. Ömrüm boyunca öyle çok
günah iflledim ki. Okuldan kaçt›m, istenmeyen fleyler yapt›m.
Sid gibi iyi bir çocuk olamad›m. Yani, olmak istemedim. E¤er
buradan kurtulursam uslu bir çocuk olaca¤›m.
— Sen mi kötüsün? Benim yan›mda melek gibi kal›rs›n. Ben,
senin kadar uslu olabilseydim keflke...
Tom sevinçle f›s›ldad›.
— Baksana Huck, köpek bize dönük ulumuyor!
Huck, rahat bir soluk ald›.
24
