Teflekkür ederim.
Bob’›n hayalinde, durgun suda beyaz bir ku¤u gibi kayan
çok güzel bir tekne belirdi. Güney denizlerinin tatl› meltemle-
rini düflündü. ‹çini çekti.
Sonra akl›na hastal›¤› geldi.
Yafll› Kurt aya¤a kalkt›.
– Bob, dedi. Beni ta içimden yaralad›n›z, can evimden...
Bob, ne yapt›¤›n› düflündü. Yafll› adam, neden böyle de-
miflti acaba?
Yafll› Kurt konuflmas›na devam etti:
– Bay Drunky, dedi. Siz benim dostumsunuz. E¤er kabul
ederseniz ben de sizin dostunuzum. Bu cehenneme yaln›z
size veda etmek için geldi¤imi mi san›yorsunuz? Ben buraya,
sizi ve zenciyi götürmek için geldim. ‹kinizi de geminin perso-
neli olarak yazd›rd›m. Bütün k⤛tlar›n›z› da haz›rlad›m. Bu ifl
için iki kifliye befler dolar vermek yetti.
– Ama Jacop Bluesse, Ozara’yla benim cüzaml› oldu¤u-
muzu unutuyorsunuz galiba?
– Size dost oldu¤umuzu söyledim. Bunun ne demek oldu-
¤unu bilmez misiniz? Sizinle namuslu bir adam gibi konufluyo-
rum. ‹flte elim. Elimi tutarsan›z mutlu olurum. Haydi, çabuk...
Bob, önce çekindi, sonra elini uzatt›. Yafll› Kurt, bütün gü-
cüyle bu hasta eli s›kt›. Bob’›n parmaklar› ac›m›flt›.
– Yolculukta yine bir dümen k›v›r›r, adamlar› atlat›r›z. Biz
üçümüz Markiz adalar›na gideriz. Orada cüzaml›lar için hiçbir
101
