çok para kazan›yordu. Armando’yu da yan›na yard›mc› ola-
rak alm›flt›.
Armando, adî bir ikiyüzlüden baflka bir fley de¤ildi. Gün-
düz Herbert’› al›p güverteye ç›kar›yor, orada onu çok seviyor-
mufl gibi okfluyordu. Fakat kamarada yaln›z kald›klar› zaman
zavall› hayvan› yaln›zca azarl›yordu. Bu adam›n bir kütükten
fark› yoktu.
Yolculu¤un son gecesiydi. Ertesi sabah,Escalon son du-
ra¤›na demir atacakt›. Herbert, o gece hiç hofllanmad›¤› Ar-
mando’ya isyan etti.
‹kisi aras›nda müthifl bir kavga oldu. Cinsinin bütün özel-
liklerine sahip olan Herbert, karfl›s›ndakinin üstün gücüne
karfl›n geri çekilmedi. Kendisine kötülük yapmaktan baflka bir
fley düflünmeyen Armando’nun üstüne atlad›. Kulak tozuna
yedi¤i iki okkal› tokada karfl›n onu b›rakmad›.
Herbert, her zaman zencilerin peflinden koflar, sonunda
onlara aman dedirtirdi. Fakat, en azg›n hayvanlar› terbiye et-
meye al›flk›n olan bu adam› dize getiremiyordu.
‹kinci atlay›fl›nda Armando, Herbert’› alt çenesinden yaka-
layarak s›rt üstü yere savurmufltu. Üçüncü s›çray›flta da ayn›
fley olmufl, Herbert’›n âdeta solu¤u kesilmiflti. Son atlay›fl›n-
da, Armando elini Herbert’›n g›rtla¤›na kadar uzatarak bo¤a-
z›n› s›km›flt›. Herbert’›n gözleri karard› ve hayvan yere düfltü.
Kendine geldi¤i zaman, Armando sigaras›n› yakm›fl, koltu¤u-
na gömülmüfl oturuyordu.
107
