Baflka zaman olsa, Herbert, Armando’yla hiçbir yere git-
mezdi. Ama sabahtan beri sevgili efendisinden ayr› oldu¤u
için Armando’nun onu sahibine götürdü¤ünü san›yordu. Ada-
m›n istedi¤i gibi davranmas›na izin verdi.
Bu saatte, mahallede herkes evine çekilmiflti. Onlar› gö-
ren olmad›. Birkaç sokak ileride bir taksi bekliyordu. Armando
hemen bindi. Herbert da ayaklar›n›n dibine yatt›.
Sonra birden, ›fl›kl› yollarda h›zla ilerlemeye bafllad›lar. Li-
mana gelmifllerdi. ‹leride genifl hangarlar vard›. Da¤ gibi ka-
salar, denkler, bagajlar... Gemiciler gürültüyle gidip geliyorlar-
d›. Vinçlerle çekilen eflyalar, gemilere yerlefltiriliyordu. Kama-
rotlar yolcular›n bavullar›n› tafl›yordu.
Herbert, yine denize kavufltu¤unu anlam›flt›. Deniz, gemi-
ler ve Bob... Kay›fl›n›n izin verdi¤i kadar kafas›n› uzatarak
Coco’nun, Ozara’n›n ve en çok da efendisinin kokusunu bul-
maya çal›fl›yordu Herbert...
Armando, Herbert’› bir kamarota emanet ederek kamara-
s›na gönderdi. Kendi de eflyas›n›n yerlefltirilmesiyle ilgilendi.
Herbert, kapat›ld›¤› kamarada Bob’› göremeyince durgun-
laflt›. Fakat onu daha sonra görebilece¤ini düflünerek uzan›p
yatt›.
Kap›da bir anahtar›n döndü¤ünü duyunca kulaklar› dikildi.
Sonunda, efendisine koflup ellerini yalayabilecekti. Ancak,
bekledi¤i olmad›. ‹çeri giren Armando del Torto’dan baflkas›
de¤ildi. Escalon demir alm›fl, h›zla denize aç›lm›flt›.
104
