ortal›¤› öylesine gürültüye bo¤uyordu ki, kafeslerinde kapal›
duran öteki hayvanlar, sinirlenip ba¤r›flmaya bafll›yorlard›.
Julie, her zaman birisiyle dalaflmaya haz›rd›.
Herbert’› ilk gördü¤ü gün, ba¤›ra ça¤›ra üstüne at›lm›flt›.
Herbert da her zamanki durgun hâliyle öylece durup kalm›fl-
t›. Ne tüyleri dikilmifl, ne de kulaklar› oynam›flt›. Maymun difl-
lerini g›c›rdat›yor, t›rnaklar›n› ç›kar›yordu. Onun sald›rgan tu-
tumunun sürdü¤ünü gören Herbert, bafl›n› çevirmiflti.
Küçük maymun, Herbert’›n kendisiyle ilgilenmeyifline çok
flafl›rm›flt›. Öteki köpekler gibi Herbert da ona karfl›l›k vermifl
olsayd›, kuflkusuz Julie ba¤›r›p ça¤›rmaya bafllard›. Her-
bert’›n ilgisiz hâli onu sakinlefltirmiflti. Zincirinden çekerek
onun yak›n›na gitmek istedi. Bak›c›s› zincirini biraz gevfletti.
Köpe¤in onu bir pençede gebertmesini diliyordu içinden. Bu
hayvan›n kavgac›l›¤›ndan ve gürültüsünden b›km›flt› adam-
ca¤›z. Aslanlara, fillere bak›c›l›k yapmaya raz›yd›.
Herbert, kendisine bakmad›¤› için Julie, Herbert’la ilgilen-
meye bafllad›. Kollar›n› boynuna dolad›, küçük elleriyle yüzü-
nü okflad›, bafl›n› bafl›na dayad›.
Art›k Herbert’›, nerede görse onun yan›na gitmek istiyor-
du. Her defas›nda kollar›n› boynuna doluyor, kula¤›na bir
fleyler f›s›ld›yordu.
Wildy City’de Herbert’›, flefkatle okflayan tek el, Julie’nin
eliydi. Küçük maymun, Herbert’a karfl› her zaman tatl› ve yu-
muflak bafll›yd›. Onun ne bir yan›n› çimdikliyor, ne de kula¤›-
132
