demektir. Ama bu da yeterli say›lmaz. ‹nsan, hayvana efendi-
si oldu¤unu kuvvetle duyurmal›... Dersi durmadan yineleyin.
Hayvan öyle olmal› ki, kendine vuran sopay› yalamal›. fiimdi
ona aya¤›n› öptürece¤im, bak›n...
Sezar’›n yalvaran bak›fllar›na karfl›n, sopa durmadan inip
kalk›yordu. Köflesine iyice büzülerek iri patisiyle burnunu ko-
rumaya çal›fl›yordu. Ormanlar›n bu yaman efendisi, ne zaval-
l› bir duruma düflmüfltü; ne yaz›k! Oysa, bir pençe darbesiyle
düflman›n› yere y›kar, bir vuruflta can›n› ç›kar›rd›. Collins bir-
den sol aya¤›n› kald›rarak, hayvan›n ensesine koydu. Se-
zar’›n gözleri döndü. A¤z›n› açt›. ‹pek çorap içindeki incecik
bile¤i k›rmas› iflten bile de¤ildi. Fakat Collins, her fleyi hesap-
l›yordu. Sopa yine havada dönerek ac›mas›zca Sezar’›n bur-
nuna indi. Arslan a¤z›n› kapatt›, bafl›n› e¤di ve burnunu sa-
k›nmaya bakt›. ‹ki pençesiyle burnunu kapatm›flt›.
– Haydi can›m, dedi Collins. Sezar, öyle söylendi¤i kadar
deli de¤ilmifl. Neyin iyi oldu¤unu biliyor henüz. Kendini iyi du-
yumsamad›¤› günlerde ben yine onu ziyarete gelirim... Dene-
yimizi biraz daha uzatal›m...
Collins, sopas›yla Sezar’›n, önüne gelen yerini dürtükle-
meye bafllad›. Taflk›n bir harekete giriflece¤ini anlad›¤› anda
da, burnuna h›zla vurmay› unutmuyordu. Tac›n› kaybetmifl
kral homurdan›yor, bazen de dilini ç›kararak yalan›yordu.
Collins, aya¤›n› uzatt›. Sezar, büyük pembe diliyle yalad›.
Sonra elindeki sopay› uzatt›. Aslan onu da yalad›.
124
