vurmaya bafllad›lar.
Herbert, Parrel’›n yan›na gidip onun arkas›nda saklanma-
y› kendisine yediremiyordu. Fakat bu büyük kedilere at›lma-
yacak kadar da ak›ll›yd›. Kafesin içinde bir afla¤› bir yukar› gi-
dip geldikten sonra, Billy’nin yan›na gitti. ‹ki köpek dostça
koklaflt›lar.
Parrel bir ara göz ucuyla Herbert’a bakt›.
“‹yi bir hayvana benziyor.” dedi içinden. “Ona güvenebili-
rim.”
Sonra leoparlara do¤ru birkaç ad›m att›. Birbirlerinden ay-
r›lmalar›n› emretti. Billy ve Herbert da Parrel’›n peflinden gel-
diler. Pancho, tükürür gibi homurdand›. Herbert da h›rlayarak
yan›t verdi. Ayn› anda yard›mc›lardan biri, uzun demir sopa-
s›n› Pancho’ya do¤ru sallayarak uzatt›. Pancho’nun sar› göz-
leri demir çubu¤a çevrildi.
Birkaç gün, arka arkaya ayn› fley yinelendi. Leoparlar,
Billy gibi Herbert’›n varl›¤›na da al›flmaya bafll›yorlard›. Her-
bert, k›sa zamanda bu iri benekli kedilerin karfl›s›nda, insan-
la köpe¤in birbirlerine destek olmas› gerekti¤ini anlam›flt›.
Wildy City’deki bütün öbür hayvanlar gibi iyi yiyorlar, temiz
su içiyorlar, y›kan›yorlar ve f›rçalan›yorlard›. Billy’yle beraber
oldu¤u zamanlar Herbert, biraz neflelenir gibi olmufltu. Çev-
resiyle daha iyi geçinmeye bafllam›flt›.
Zaman zaman küçük maymunla karfl›lafl›yordu. Julie,
ona her defas›nda yine candan sar›l›yor, kula¤›n›, yüzünü
135
