ve uyumaya çal›flt›m. Fakat bütün gece, vahflîlerin gü-
vertedeki ba¤›r›p ça¤›rmalar›, tepinmeleri durmad›.
Bütün gece ve ertesi sabah geminin içinden ç›kma-
d›k. Ö¤leden sonra, saat iki buçuk olmufltu ki, kayg›la-
r›m›z artmaya bafllad›. Gemideki hava a¤›rlafl›yordu.
Birden Kaptan içeri girdi.
– Hasta görünüyorsunuz Profesör, dedi. Havas›zl›k-
tansa merak etmeyin, hemen güverte kapaklar›n›n aç›l-
mas›n› emrettim.
– Fakat nas›l olur? Ya vahflîler?
– Onlar içeri giremez. Gelin gözlerinizle görün.
Güverteye ç›kan çelik merdivenin yan›na gittik.
‹ki gemici güverte kap›s›n› aç›yordu. Kap› aç›l›r aç›l-
maz, yirmi kadar vahflînin korkunç yüzleri göründü. Vah-
flîlerden biri, merdivene do¤ru ilerledi. Ötekiler de onu
izlediler. Dövüflmek zorunda kalaca¤›m›z› düflündüm.
Tam bu s›rada, vahflîler 盤l›klar atarak denize atlad›lar.
Ned, gördüklerine o kadar sevinmiflti ki, hemen merdi-
vene kofltu. Fakat parmakl›klara dokunmas›yla geriye
s›çramas› bir oldu.
– Sanki y›ld›r›m çarpt›, diye ba¤›rd›.
Demek ki, gemiyi iflleten elektrik, ayn› zamanda onu
korumak için de kullan›l›yordu. Bir dü¤meye bas›nca,
parmakl›klar elektrikleniyor ve elini de¤en çarp›l›yordu.
Yerliler geri çekilmifllerdi. Kaptan Nemo’nun dedi¤i
gibi, saat tam üçe yirmi kala deniz yükselmiflti. Böylece,
Nautilus s›k›flt›¤› kayal›klardan kurtulup yüzmeye baflla-
m›flt›.
* * *
35
