hayvana çarparak onu büsbütün çileden ç›kard›. At sa¤a sola çifte
atarak, çay›rl›¤›n öteki ucuna kadar dörtnala kofltu. Samuel’la birlik-
te Andrew da belli etmeden, öbür iki at›n dizginlerini b›rakt›klar›n-
dan, bunlar da ürkerek koflmaya bafllad›lar.
Ortal›k birbirine girmiflti. Köpekler havl›yor, Sam’le Andrew ba-
¤›r›p ça¤›r›yor, olay› e¤lenceli bulan küçük zenci çocuklar da elleri-
ni ç›rparak ortal›kta kofluflturuyorlard›.
Haley’nin at›, tam yakalanaca¤› s›rada kaç›yor; Samuel onu ya-
kalamak için pek büyük bir çaba gösteriyormufl gibi yap›p bafl›nda-
ki darmada¤›n›k flapkas›yla kofluflturup duruyordu.
Haley, evin önünde öfkeden kudurarak, küfürler ya¤d›r›yordu.
Bayan Shelby, eflinin durumu düzeltmek için gösterdi¤i çabalar›n
sonuçsuz kalmas›n› pencerenin arkas›ndan hoflnutlukla izliyordu.
Saat on ikiye do¤ru Sam, hayvan› güçlükle sakinlefltirerek ge-
tirdi. Bir yandan da, “Ben olmasam bu yakalanamazd›.” deyip duru-
yordu.
Haley öfkeyle ba¤›rarak, bütün bunlar›n onun budalal›¤› yüzün-
den oldu¤unu söyledi.
Sam, dinlenmeden yola ç›karlarsa, hayvanlar›n ölebileceklerini
öne sürdü.
– Onlar› t›mar edelim, öyle gideriz. Merak etmeyin geç kalma-
y›z.
Tam bu s›rada, Bayan Shelby nazikçe, sofran›n haz›r oldu¤unu
söyleyerek Bay Haley’yi yeme¤e ça¤›rd›. Haley için kabul etmekten
baflka yol görünmüyordu.
* * *
20
