– Benimse hiç tan›¤›m yok bay›m. Paris’e daha dün
geldim ve yaln›zca M. Tréville’i tan›yorum. Beni de ona,
dostlar›ndan biri olan babam gönderdi.
Athos, bir an sessiz kald›ktan sonra sordu:
– Yaln›zca M. Tréville’i mi tan›yorsunuz?
– Evet bay›m.
Athos yar› kendi kendine, yar› D’Artagnan’la konu-
flurcas›na:
– fiu ifle bak! dedi. Sizi öldürecek olursam, çocuklar›
yiyen biri gibi görecekler beni.
D’Artagnan selâmlayarak yan›t verdi:
– O kadar de¤il bay›m! O kadar da de¤il! Hem siz ya-
ral› de¤il misiniz?
Athos soylu bir tav›rla:
– Sizce sak›ncas› yoksa baflka fleylerden konuflal›m,
dedi.
D’Artagnan:
– Bana izin verseydiniz e¤er...
– ‹zin mi? Ne için bay›m?
– Yaralar için bir merhem biliyorum. Çok iyi bir ilâç.
Annemden ö¤rendim. Eminim ki, üç güne kalmadan bu
ilâç iyilefltirir sizi. Bu üç günün sonunda siz iyileflince de,
sizinle her zaman dövüflmeye haz›r olurdum.
D’Artagnan bu sözleri içtenlikle söylemiflti.
Athos:
– Bak›n bu çok hofluma gitti bay›m! Soylu bir insan-
40
