nin daha geçti¤ini gördü.
– Do¤ru mu bu?
– Evet! dedi Gaskonyal›. Bir din sorunu. Bu konuda
anlaflamad›k.
Athos; “Bu adam gerçekten de bir zekâ küpü.” diye
düflündü.
D’Artagnan:
– Hepiniz bir aradayken, dedi. ‹zin verin de özürleri-
mi sunay›m sizlere.
Özür sözü üzerine Athos’un aln›ndan bir bulut, Port-
hos’un dudaklar›ndan bir gülüfl, Aramis’inkilerden de bir
gülümseyifl geçti. Ama D’Artagnan, narin bafl›n› yukar›
kald›rarak:
– Anlamad›n›z baylar! dedi. Sizlerden, üçünüzle bir-
likte dövüflemeyece¤im için özür diliyorum. Beni öldür-
me hakk› ilk olarak Bay Athos’un. Bay Porthos, sizin bu
ifli yapabilme flans›n›z azal›yor. Sizin flans›n›zsa, daha
da az Bay Aramis. fiimdi baylar size yine söylemek isti-
yorum: Özür dilerim. Ama yaln›zca bu nedenle, flimdi
kollay›n kendinizi!
* * *
43
