s›n›z siz. Ama Kardinal Richelieu’nün döneminde yafl›-
yoruz. fiimdi bu üç gün içinde dövüflece¤imizi haber ala-
rak bize engel olurlar. Off! Arkadafllar›m gelecekler mi
acaba?
D’Artagnan ayn› içtenlikle:
– Aceleniz var da hemen dövüflmek istiyorsan›z s›k›l-
may›n lütfen, dedi.
– ‹flte hofluma giden bir söz daha, dedi Athos. Sizin
gibi adamlara bay›l›r›m. E¤er birbirimizi öldürmezsek,
daha sonra sizi tan›maktan gerçek bir zevk duyaca¤›m.
fiu beyleri bekleyelim bakal›m. Böylesi daha iyi olur.
Vaktim çok benim. Hah! ‹flte biri geldi san›r›m.
D’Artagnan dönünce Aramis’i tan›d›. Bu kez birinci-
sinden daha büyük bir flaflk›nl›kla ba¤›rd›:
– Ne? Aramis de mi tan›klar›n›zdan biri yoksa?
Athos:
– Elbette! diye yan›t verdi. Biz birbirimizden hiç ayr›l-
may›z. Bu yüzden de “Üç Silâhflorlar” derler bize. Ama
siz çok uzaktan geliyorsunuz.
– Gaskonya’dan.
– Bunu bilemezsiniz tabi.
– Elbette, dedi D’Artagnan. Size çok iyi ad takm›fllar
baylar.
Bu s›rada, Porthos da geldi. Üzerinde, o güzel k›l›ç
ask›s› yoktu ve paltosunu da ç›karm›flt›. Athos’u selâm-
lad›. Sonra D’Artagnan’a döndü. fiafl›rm›fl görünüyordu.
41
