ve yarars›z kâbustan ç›k›flta y›lg›n-
l›¤a kap›lmaktan baflka seçenekle-
ri yoktur ve tam da Bolflevik Devri-
mi’nin patlak verdi¤i bir s›rada
devrimci güçlerde umut bulurlar.
Gerçeküstücülü¤ün tarihsel mace-
ras› komünizminkine kofluttur:
Komünün düfllenen an›s› ve sanat
ve fliir alan›nda buna efllik etmifl
olan dipten gelen dalgalar (Rimba-
ud, Lautréamont) ile Leninizm, çok
geçmeden de Troçkizm aras›nda
kalan André Breton, Louis Aragon,
Antonin Artaud, René Crevel, Ro-
bert Desnos, Paul Eluard, Benjamin
Péret, Francis Picabia, Philippe So-
upault ve Tristan Tzara, Rimba-
ud’nun flu buyru¤unu kabullene-
rek yeni anlay›fl›n olabilirliklerini
yaratacaklard›r: “Kesinlikle mo-
dern olmak gerekmektedir.”
cülük, yarat›c› olmak için dergile-
re, el ilanlar›na, göz al›c› eylemlere
ve sürekli etkinliklere ihtiyac› olan
bir yaflam tarz›d›r.
Gerçeküstücülük, dünya görüflü
olarak doyumsuz ve karmafl›kt›r;
bu özellikleri, yar›m yüzy›ll›k geç-
miflinin tarihe yak›ndan kat›l›p efl-
lik etmifl olmas› ölçüsünde güçle-
nir. Gene de, bafllang›çtaki bu güç-
lükten ve zenginlikten epeyce
uzaklaflan ve s›radan bir hâle ge-
len “gerçeküstücülük” sözcü¤ü, s›k
s›k, herkesin ulaflabilece¤i basit bir
yöntemler toplam› (otomatik yaz›,
kolajlar, serbest ça¤r›fl›mlar) anla-
m›nda kullan›l›r olmufl ve sonunda
tuhaf veya saçma her türlü tav›r ve
davran›fl “gerçeküstücü” diye nite-
lenmeye bafllam›flt›r.
Gerçeküstücülük, bizzat, gerçeküs-
tücüler taraf›ndan sahiplenilen
saptanabilir tarihsel ve estetik kö-
kenleri olmakla birlikte; mutlak bir
isyan, tam bir bafle¤mezlik ve ku-
rall› sabotaj hareketi olarak, ancak
XX. yüzy›l gerçek anlam›yla baflla-
d›¤›nda biçimlenir. Gerçeküstücü-
lük, ayn› zamanda, Bat› uygarl›¤›
ile bu uygarl›¤›n “Büyük Savafl” ta-
raf›ndan tüketilen de¤erlerinin en-
kaz›na yöneltilmifl köktenci ve son
derece ateflli bir tepkidir. 1918’de
Breton yirmi iki yafl›ndad›r. Döne-
min genç insanlar›n›n, bu yalanc›
72
