– Oh, hay›r yavrum, o kimseyi göremeyecek kadar hasta. fiimdi ye-
me¤e git, ondan sonra da yatmal›s›n.
‹ki saat sonra yata¤›mda yatarken, ans›z›n Helen’›n sesini duyar
gibi oldum. Kendi kendime: “Onu hemen görmeliyim.” diyerek yavaflça
kalk›p odas›na gittim. Yata¤›na yaklafl›p:
– Helen uyan›k m›s›n? diye f›s›ldad›m.
– Oh, sen misin Jane? Sesini duyabilmek ne güzel! dedi.
Onu öptü¤ümde, yüzünün ne kadar so¤uk oldu¤unu duyumsad›m.
Zay›flam›flt›, fakat gülüflü hiç de¤iflmemiflti. Ona sar›ld›m ve k›sa bir
süre sonra uyudu. Saatler sonra, Miss Temple, beni orada bularak oda-
ma götürdü. Ertesi sabah bana, Helen’›n, o gece öldü¤ünü söylediler.
* * *
22
