BESS‹E Z‹YARETE GEL‹YOR
Salg›n hastal›ktan sonra, herkes, Lowood’un kötü ününü duymufl-
tu. Hastal›k sona erdikten sonra, okulda birçok de¤ifliklik yap›ld›. Okul
daha iyi bir yere tafl›nd›. Giysilerimiz ve yiyeceklerimiz iyilefltirildi.
Orada alt› y›l ö¤renci, iki y›l da ö¤retmen olmak üzere, toplam se-
kiz y›l kald›m. Bu zaman süresince, yaflam›mdan çok memnundum.
Son y›llarda Miss Temple, ö¤retmenim olmaktan çok, arkadafl›m gibi
olmufltu.
Okulda sekizinci y›l›m›n doldu¤u s›ralarda, Miss Temple bir papaz-
la evlendi ve Lowood’dan ayr›ld›. Dü¤ün gününün ö¤leden sonras›n›,
odamda oturup düflünmekle geçirdim. Y›llard›r, bütün yaflam›m Lowo-
od’da geçiyordu. Onun d›fl›ndaki dünyayla hiç ilgim olmam›flt›. Fakat
flimdi birdenbire, içimi, Lowood’un dört duvar›ndan ç›k›p d›flar›daki ya-
flam› görmek iste¤i kaplam›flt›. Bu konuda, bana yard›m edecek biri ol-
mad›¤› için, gazeteye ilân vermeyi düflündüm.
“Genç bir kad›n, çocuklar› on dört yafl›ndan küçük bir ailenin yan›n-
da çal›flmak istiyor. ‹ngilizce, Frans›zca, resim ve müzik ö¤retebilir. Lüt-
fen J.E. Lowood Postahanesi’ne yaz›n›z.” (Bu adresi verdim. Çünkü
kimsenin plânlar›mdan haberdar olmas›n› istemiyordum.)
Ertesi hafta, mektubuma yan›t beklerken zaman çok yavafl geçti.
Postahaneye gitti¤imde yaln›zca bir mektup vard›. Bu, k›sa bir mektup-
tu. Thornfield (Tornfiy›ld) Malikânesi’nde oturan Mrs. Fairfax (Miss
Feyrfaks)’tan geliyordu. Dokuz yafl›ndaki küçük bir k›za ö¤retmenlik
yapmam› istiyordu; y›lda 30 sterlin verece¤ini yaz›yordu.
23
