Yaz›s›ndan Mrs. Fairfax’›n yafll› bir kad›n oldu¤una karar verdim.
Thornfield’› ve Mrs. Fairfax’› çok merak ediyordum.
Lowood’dan ayr›lmadan bir gün önce, odamda dinlenirken kap› vu-
ruldu. Hizmetçilerden biri:
– Miss Eyre, afla¤›da sizi görmek isteyen biri var, dedi.
Gelenin kim oldu¤unu merak ederek afla¤› indim ve mutfa¤a gittim.
‹çeri girerken, biri bana do¤ru kofltu.
– Bu o, eminim ki o. Ben onu nerede görsem tan›r›m, diye ba¤›rd›.
Bu iyi giyimli genç kad›na dikkatle bakt›m; ama, onu tan›yamad›m.
– Eee, ben kimim? diye sordu. Beni unuttun mu Jane?
Sesini duyar duymaz onu tan›d›m; Bessie’ydi. Gateshead Kona-
¤›’nda, bana iyi davranan tek insan. Onu gördü¤üm için, öyle mutluy-
dum ki... Oturduk ve bana Gateshead’de olan biten her fleyi; kocas›n›
ve iki çocu¤unu anlatt›. K›z›na Jane ad›n› vermiflti. John Reed, hâlâ an-
nesinin göz bebe¤iydi; fakat çok fazla para harc›yor ve çok içiyordu.
Georgiana, bir y›l önce âfl›k olmufl; fakat Elisa bunu istemedi¤i için ev-
lenmekten vazgeçmiflti. Gateshead’deki yaflam hâlâ mutlu de¤ildi.
Bessie:
– Jane, iyi oldu¤un için çok sevinçliyim, dedi ve babam›n akraba-
lar›ndan haber al›p almad›¤›m› sordu.
Ona “Hay›r” deyince, bana flunlar› anlatt›:
– Mrs. Reed her zaman onlar›n yoksul oldu¤unu söylerdi de¤il mi?
Fakat bir gün, yedi y›l kadar önce, Gateshead’e bir Mr. Eyre geldi. Kesin-
likle, yoksul birine benzemiyordu. Seni görmek istiyordu, ama Mrs. Reed;
senin okulda oldu¤unu söyledi. Ne yaz›k ki, denizafl›r› bir yere gidiyordu
ve Lowood’a gelecek zaman› yoktu. Buna çok üzülmüfl görünüyordu.
– Nereye gidiyordu, Bessie? An›msayabiliyor musun? diye sordum.
– fiarap yap›lan bir adayd›, ama ad›n› an›msam›yorum.
– Madeira (Madeyra)’d›r belki.
– Evet, oras›yd›. Madeira demiflti. Orada flarap yap›yorlar.
Bessie, Mr. Eyre hakk›nda baflka bir fley bilmedi¤i için, baflka ko-
nulardan konufltuk.
* * *
24
