– Hay›r, onu hiç görmedim.
– fiu s›rada orada oturmuyor mu?
– Hay›r beyefendi, diye yan›t verdim. Bu yabanc›n›n kim oldu¤unu
merak ediyordum. Neden, bu kadar çok soru soruyordu?
– Peki, nerede?
– Korkar›m, bilmiyorum.
– Siz o evde hizmetçi olarak çal›flm›yorsunuz de¤il mi? Dikkatle
giysilerime bak›yordu.
– Hay›r, beyefendi. Ben mürebbiyeyim. Orada küçük bir k›za ö¤ret-
menlik yap›yorum.
– Aa, evet mürebbiye. Mürebbiye, unutmufltum. Evet, küçük han›m
flimdi eve gitmelisin.
– Köye bir mektup atmaya gidiyorum, sonra hemen eve dönece-
¤im.
– O zaman çabuk olun ve olabildi¤ince h›zl› bir flekilde geri dönün,
diyerek Thornfield yönüne do¤ru gitti.
O akflam Thornfield’a dönmek istemedim. Her zamankinden fazla
s›k›l›yordum. Yavafl yavafl yürüyerek geri döndüm. En sonunda eve
ulaflt›m. Alt kattaki bütün ›fl›klar yan›yordu. Bu beni çok flafl›rtm›flt›.
Adéle’in, Mrs. Fairfax’›n ve bir erke¤in sesini duymufltum. Ne olmufltu?
Kim gelmiflti?
Yukar›ya, Mrs. Fairfax’›n odas›na ç›kt›m. Orada, ateflin karfl›s›nda
kocaman, siyah beyaz bir köpek vard›. Hay’e giderken yolda gördü¤üm
köpekti bu. Rüya gördü¤ümü düflünüyordum. Yaklaflarak yavaflça:
– Pilot! diye seslendim.
Köpek kalkt› ve yan›ma geldi. O zaman anlad›m. Yolda gördü¤üm
yabanc›, Mr. Rochester’d›.
* * *
30
