Ertesi sabah, yeni evimi keflfe ç›kmak üzere giyinip afla¤›ya indim.
Benim ve Mrs. Fairfax’›n odas› d›fl›ndaki bütün odalar, büyük ve gör-
kemliydi. Eve bir de d›flar›dan bakmak için, bahçeye ç›kt›m.
O s›rada, Mrs. Fairfax yan›ma geldi. Bana:
– Günayd›n, diyerek gülümsedi. Nas›l? Thornfield’› be¤endin mi?
– Çok be¤endim, çok güzel bir yer, diye yan›t verdim.
– E¤er Mr. Rochester (Roç›st›r) bu kadar çok yolculuk yapmaya
devam ederse, böyle güzel kalmayaca¤›ndan korkuyorum..
– Mr. Rochester kim? diye sordum.
– Tabi ki Thornfield Malikânesi’nin sahibi, dedi ve gülmeye bafllad›.
Ne kadar aptal›m! Sana ad›n› söylemeyi unuttum!
– Onun k›z›na m› ö¤retmenlik yapaca¤›m? diye sordum.
– Hay›r. Mr. Rochester, onu alt› ay önce Fransa’dan getirdi. O, bir
yetim. Annesi öldü¤ünde, Mr. Rochester ona bakaca¤›na söz vermifl.
Ad› Adéle Varens. (Adel Var›ns)
Tam o s›rada, evden küçük bir k›z ç›kt›. Frans›z bak›c›s› da yan›n-
dayd›. Frans›zca konufluyorlard›. Bize do¤ru gelirken, Mrs. Fairfax,
Adéle’in ilk geldi¤i zamanlarda çektikleri s›k›nt›y› anlatt›. O zamanlar,
ne Adéle ne de bak›c›s› Sophie (Sofi), ‹ngilizce konuflabiliyordu. Thorn-
field Malikânesi’nde Frans›zca konuflabilen tek kifli Mr.Rochester’d›.
Adéle’le ilk olarak Frans›zca konuflmaya karar verdim. Bu, onu çok
sevindirdi. Kahvalt›da bana Fransa’daki yaflam›n› anlatt›. Yaln›zca do-
kuz yafl›nda olmas›na karfl›n, bazen onun çocuk oldu¤unu unutuyor-
dum.
Kahvalt›dan sonra, kitapl›¤a ders çal›flmaya gittik. Adéle çok zeki
bir çocuk de¤ildi, ama aptal da de¤ildi. Daha önce hiç ö¤retmeni olma-
m›flt›. O yüzden, önce dersleri biraz zor buldu. Uzun süre k›p›rdama-
dan duram›yordu. Ders dinleme al›flkanl›¤› yoktu. ‹lk sabah, onu fazla
tutmamay› düflündüm. Ö¤len dersi b›rakt›k.
Ö¤le yeme¤inden önce, Mrs. Fairfax bana, evin görmedi¤im öteki
bölümlerini de göstermek istedi. Evi gezerken, birçok güzel oda gördüm.
Bu arada Mrs. Fairfax’a sordum:
– Mr. Rochester nas›l bir insand›r? Onu sever misiniz?
26
