par. Fakat flimdi daha iyi ve yine afla¤›ya inmeyecek. Bu olay› kimseye
söylemeni istemiyorum. Art›k her fley yolunda. Hizmetçileri korkutmak
istemiyorum.
– Peki efendim, kimseye hiçbir fley söylemeyece¤ime söz veriyo-
rum. fiimdi nerede yatacaks›n›z? San›r›m yata¤›n›z çok ›slak, dedim.
– Kütüphanedeki koltukta uyuyaca¤›m Jane. Zaten biraz sonra da
günefl do¤acak.
– O zaman iyi geceler efendim.
Üzgün bir tav›rla:
– Ne! dedi. Beni hemen mi b›rak›yorsun? K›sa bir zaman önce ya-
flam›m› kurtard›n ve flimdi de baflka bir söz söylemeden beni b›rak›p
gidiyorsun.
– Ama efendim, uyumaya çal›flman›z lâz›m.
– Jane! dedi ve elimi tuttu. Seni ilk gördü¤üm anda, bir gün bana
yard›m edece¤ini anlam›flt›m. Bunu bana gözlerin ve gülüflün söyledi.
Karfl›lafl›r karfl›laflmaz, yaflamlar›n›n bilinmeyen bir flekilde birbirine
ba¤land›¤›n› anlayan insanlar tan›yorum. fiimdi, bu tür fleylerin do¤ru
oldu¤una inan›yorum. Sevgili Jane, iyi geceler.
Onu, orada b›rakarak odama döndüm. O kadar mutluydum ki uyu-
yam›yordum. Mr. Rochester, bana gereksinim duymufltu ve ben ona
yard›m edebilmifltim. Bana ilk kez “Miss Eyre” de¤il, “Jane” demiflti. Bir
gün, benim onu sevdi¤im gibi, onun da beni sevmesini istiyordum.
* * *
37
