Günler Beyaz Difl için deneyimlerle dolup tafl›yordu. Kiche’nin
sopaya ba€l› tutuldu€u süre boyunca kamp›n her yan›n› dolaflarak,
devaml› merakla araflt›r›yor, inceliyor ve ö€renmeye çal›fl›yordu.
‹nsanlar›n yaflam al›flkanl›klar›n› çabucak ö€rendi ama onlar› tan›-
mas›, hafife almas›n› sa€lamad›. Tersine, onlar› tan›d›kça, onlar›n
üstünlükleri gözünde daha da büyüdü, esrarengiz güçleri daha da
öne ç›kt›.
Beyaz Difl için durum buydu. ‹nsanlar yan›lmaz ve kaç›lamaz
olanlard›. Annesi Kiche ad›n› ilk seslendikleri anda onlara ba€l›l›-
€›n› gösterdiyse, kendisi de ba€l›l›k göstermeye bafllamal›yd› art›k.
Tart›fl›lmaz haklar›ym›fl gibi, hep onlara öncelik tan›d›. Yürürken,
yollar›ndan çekildi. Ça€›rd›klar› zaman koflarak gitti. Tehdit ettikle-
rinde, bafl›n› e€ip sindi. Git diye emir verdikleri zaman, oradan
aceleyle uzaklaflt›. Çünkü onlar›n her isteklerinin arkas›nda bu is-
te€i zorla dayatacak bir güç vard›; can yakabilen, kendini tokatlar-
la, sopalarla, havada uçan tafllar ve etini da€layan kamç›larla gös-
teren bir güç. O da bütün köpekler gibi onlara aitti. Ne yapaca€›na
onlar karar verirdi. K›sa zamanda ald›€› ders böyleydi. Gerçi ken-
di do€as›ndaki bask›n ve güçlü özelliklere karfl›t düfltü€ü için, bu-
nu yapmak zoruna gitmiflti, ama bu s›rada ö€rendikleri hofluna git-
mese de, fark›nda olmadan hofllanmas›n› da ö€reniyordu. Bu,
kendi yazg›s›n› baflkas›n›n ellerine b›rakmak demekti, varl›€›yla il-
gili sorumlulu€un bir baflkas›na geçmesiydi. Ne var ki, her zaman
36
