Aylar gelip geçti. Beyaz Difl güçlendi, kilo ald›, irileflti ve vücu-
du daha dengeli bir yap›ya kavufltu. Karakteri de atalar›ndan ald›-
€› özellikler ve çevresinin etkisi alt›nda biçimleniyordu. Devrald›€›
özellikler bir hamur gibi ifllenebilecek bir malzemeydi. Bu hamur
pek çok yöne çekilebilir, farkl› flekillere sokulabilirdi. Çevre, bu ha-
mur için onu belli bir biçime sokacak model ifllevi görüyordu. Böy-
lece, Beyaz Difl insano€lunun atefline hiç yaklaflmam›fl olsa vahfli
yaflam onu tam bir kurt olarak yo€uracakt›. Ama insanlar›n ona
sundu€u çevre onu, kurda benzeyen bir köpek fleklinde yo€urmufl-
tu, ama kurt de€il, köpek yapm›flt›.
Ve böylece karakteri, do€as›n›n hamuru ile çevresinin bask›s›-
na göre belli bir flekilde yo€ruldu. Bundan kaçamazd›. Daha so-
murtkan, daha uzak, daha içe kapan›k ve daha h›rç›n hâle geldi;
köpekler onunla ters düflmektense bar›fl içinde yaflamalar› gerek-
ti€ini gittikçe daha iyi kavr›yorlard›. Boz Kunduz da onu her geçen
gün daha çok ödüllendiriyordu.
Her yönüyle güçlü görünse de, Beyaz Difl’in de zay›f bir yan›
vard›. Kendisine gülünmesine dayanam›yordu. ‹nsanlar›n kahka-
halar› içini nefretle dolduruyordu. Kendi aralar›nda istedikleri fleye
gülsünlerdi, buna ald›rmazd›, ama kahkahalar›n hedefi kendisi
olunca bir anda korkunç bir öfkeye kap›l›yordu. Kahkahalar ne ka-
dar ciddi, asil ve vakur olursa olsun, onu gülünç hâle düflürerek ak-
51
