on befl, yirmi dolar veriyorlard›. Bu fiyat Herbert için komik ra-
kamlard›.
Timothy Bob’› bir kenara çekti.
– Köpe¤i bana ver, dedi. Aflç›y› hemen yar›n kovaca¤›m.
Sen ifle bafllayabilirsin.
Bu s›rada, bar›n sahibi Bob’a yaklafl›p kula¤›na e¤ildi:
– Köpe¤inle her akflam buraya gel. ‹fllerim sayende iyi git-
ti. Karfl›l›¤›nda sana istedi¤in kadar bira veririm. Ayr›ca her
akflam elli sentin olacak.
Bu öneri, Herbert’› satmaktan daha güzeldi. Bob, çok se-
vinçliydi. Sonunda, geçimini sa¤layacak ifl olana¤› yaratm›fl-
t›. Herbert’la beraber otele döndü. Bob odas›na dönünce sev-
gili köpe¤iyle konuflmaya bafllad›.
– Gördün mü? Sana bar sahibi de¤er biçti. Her akflam el-
li sent, bana da alt› litre bira... Halbuki sen çok daha de¤erli-
sin. Bizden yararlanmak istiyor, kazanc›n›n artmas›ndan bafl-
ka bir fley düflünmüyor. Ama bizim de paraya gereksinmemiz
var. fiimdilik bu öneriyi kabul etmemiz gerek. Yar›ndan itiba-
ren bafllar›z, kim bilir, belki de her fley de¤iflir!...
* * *
81
