yor. Senin bir eflin daha yok. Agusto (Ogüst) gecede bin do-
lar kazan›yor. Sen Agusto de¤ilsin, ama köpeklerin Agus-
to’üsün. Daha çok kazanmam›z gerekli. Bundan sonra, zen-
ginlerin bulundu¤u yerlere gidece¤iz.
Fakat asl›nda, San Francisco’nun kenarda köflede kalm›fl
denizci barlar›na, flehrin varl›kl› insanlar› da geliyordu. Bofl
zamanlar›nda bir bilârdo salonuna, kumarhaneye ya da bara
gitmek, her gün ayn› kiflilerle ayn› konular› yinelemek, mono-
ton ve can s›k›c›yd›. Oysa onlar için, denizci barlar› çok de¤i-
flik ve renkli yerlerdi. Denizci öykülerini ve flark›lar›n› dinle-
mek hofllar›na gidiyordu. Özellikle bu meyhanede izledikleri
“köpek-kufl-denizci” üçlüsü çok ilginçti. Köpe¤in bira bardak-
lar›n› saymas› çok hofllar›na gidiyordu. Bob’la Herbert, her
geçen gün daha çok parayla dönüyorlard›.
Herbert, efendisini hoflnut etti¤i için çok sevinçliydi. Bu
garip ailenin ekmek paras›n› art›k o kazan›yordu. Ozara’n›n
bile k›l›¤› de¤iflmiflti. Aç›k gri bir kostümü, kahverengi ayakka-
b›lar› ve çok fl›k bir fötr flapkas› vard›. Her gün sinemaya gi-
diyordu. Art›k Bob’a yemek piflirmesine gerek kalmam›flt›.
Bob yemeklerini lokantada yiyordu. Yafll› Kurt da, Bronx Ho-
tel’in en iyi odas›na yerleflmiflti. Bob, ona bol bol cep harçl›¤›
da veriyordu.
Huzurlar›n› kaç›ran tek fley Ozara’n›n sa¤l›¤›yd›. Gün
geçtikçe Ozara’n›n sa¤l›¤› bozuluyordu. Zenci, aç›kça yak›n-
m›yordu, ama durumunun ciddî oldu¤u belliydi. Sa¤ kolunun
83
