Bob, sözünü bitiremedi. Herbert’a olan sevgisini sözcük-
lerle anlatam›yordu. Bira barda¤›n› yine doldurdu.
Bob’›n yeni tan›d›klar› içinde, Armando del Torto (Arman-
do del Torto) ad›nda bir adam vard›. As›l ad› bu de¤ildi. Sa-
vafla kat›lm›flt›. fiimdi biraz boflta say›l›rd›. Önceleri birçok
yerde sahneye ç›km›flt›. Çok iyi bir hayvan terbiyecisiydi. Fa-
kat Bob’›n bundan haberi yoktu. Yüzünün pek düzgün hatla-
r›yla daha çok bir kad›na benziyordu. Meyhanede Bob’la s›k
s›k karfl›laflmaya bafllam›fllar, dostlu¤u ilerletmifllerdi. Bazen
Bob’la bira içerek çok uzun sohbetleri oluyordu. Bu yabanc›,
Herbert’›n hofluna gitmiyordu. O gelince kulaklar›n› dikiyor,
burnunu havaya do¤ru kald›r›yor, gözlerini Armando’nun göz-
lerine dikiyordu.
Armando, bir gün Bob’a:
– Köpe¤inize befl yüz dolar veriyorum, bana satar m›s›-
n›z? dedi.
Bob yan›t vermeyince fiyat› bin dolara ç›kard›.
Bob:
– Sizde bu kadar para nereden olacak? diye söylendi.
– Garip, demek ben paras› olan bir adama benzemiyo-
rum.
– Hay›r, dedi Bob. Onu demek istemedim. Benim köpe¤i
satmaya niyetim yok. Neden ›srar ediyorsunuz?
– Ben bu hayvan› çok sevdim. Herkesin bir tutkusu vard›r.
Kimi iyi flarab› sever. Kimi yar›fllara gitmekten hofllan›r, kimi
86
