de okumaktan vazgeçemez. Ben de iyi köpeklere merakl›-
y›m. Sizin köpe¤inizi çok sevdim.
– Ama benim köpe¤im sizi hiç sevmiyor. Sizi ilk gördü¤ü
günden beri her seferinde tüyleri dikiliyor.
– Onun beni sevmesine gerek yok, diye yan›t verdi Ar-
mando del Torto. Ben onu seviyorum ya, bu yetmez mi?
– Sonra konufluruz, diyerek Bob aya¤a kalkt›.
Fakat ifller hiç de düflünüldü¤ü gibi gitmedi. Ozara, gün
geçtikçe, kolunun a¤r›s›n›n daha da fliddetlendi¤inden yak›n›-
yordu. Bob, bir doktora görünmek gerekti¤ini düflünüyordu.
Bir sabah, ikisi beraber Doktor Wayne Douglas’›n muayene-
hanesine gittiler. Bir süre bekledikten sonra, doktor onlar› içe-
ri ald›.
Bob, doktora yaklaflarak:
– Kötü bir hastal›k olmas›ndan korkuyorum doktor, dedi.
Art›k geceleri hiç uyuyam›yor. Beni uyand›r›yor. Bakal›m siz
ne diyeceksiniz?
Doktor, zencinin k›vr›k ve hareketsiz duran sol elinin üç
parma¤›n› görmüfltü. Uzun süre Tahiti ve Filipinler’de kalm›fl-
t›. Cüzam üzerine araflt›rmalar› vard›. Hastal›¤›n ne oldu¤unu
hemen anlam›flt›. “Bir cüzaml› görürseniz ikinciyi aray›n.” sö-
züne uyarak hemen Bob’a bakt›. Bir yandan da “Köpek so-
nunda benim olacak.” diye düflünüyordu.
Bu yüzden, hiçbir fley belli etmemeye çal›flt›.
– Zenci kans›z kalm›fl, dedi. Buran›n iklimine ve yemekle-
87
