Daha sonra yavafl yavafl Nancy ve ötekiler gelerek sütunun
ön yüzünde durdular. Charley’ye o kadar yak›nd›lar ki; Char-
ley, ses ç›karacak diye solu¤unu tutuyor, soluk almakta güç-
lük çekiyordu.
Adam:
– Buras› yeterince uzak. Genç bayan›n daha fazla gitme-
sine izin veremem. Benim yerimde baflkas› olsayd› size gü-
venip de buraya kadar bile gelmezdi; ama görüyorsunuz ya,
ben size katlanmaya haz›r›m, dedi.
Nancy üzüntüyle konufltu:
– Bana katlanmaya m›? Gerçekten de çok düflüncelisiniz
efendim. Bana katlanmaya haz›rs›n›z demek, öyle mi? Ne
yapal›m zarar› yok.
– Peki ama, niçin bizi bu garip yere getirdiniz? Niçin ay-
d›nl›kta, gelip geçenlerin bulundu¤u yukar›da konuflmad›n›z
da bizi bu karanl›k, kasvetli deli¤e getirdiniz?
Nancy:
– Daha önce bayana da söylemifltim ya. Sizinle orada ko-
nuflmaktan korkuyordum. Neden bilmem, ama bu gece üze-
rimde öylesine bir korku, bir dehflet var ki inan›n, ayakta güç
duruyorum, dedi.
Adam ona ac›yormufl gibi bak›yordu.
– Ne korkusu? diye sordu.
– Ne oldu¤unu ben de pek bilmiyorum. Keflke bilseydim.
Sanki atefle at›lm›fl›m gibi içimi yakan bir korku, korkunç
ölüm düflünceleri, kanl› kefenler bütün gün beni b›rakmad›.
Bu gece vakit geçirmek için bir kitap okuyordum, ayn› fleyler
132
