44
yayl› çalg›lar dörtlülerinden (daha
sonra prens olan) ithaf edilen ve
kontun ad›n› alan
opus 59
(1806)
numaral› üç yayl› çalg›lar dörtlüsü
(Razumovski
Dörtlüleri)
kadar
önemli bir rol oynam›flt›r.
Appassi-
onata (opus 57)
sonat› 1805'te beste-
lenmifltir. 1806 y›l›nda
Dördüncü Pi-
yano Konçertosu (opus 58), Keman
Konçertosu (opus 61)
ve
Dördüncü
Senfoni (opus 60)
say›lmal›d›r. Zor
olarak nitelenen ilk iki opus 59 yay-
l› çalg›lar dörtlüsünün d›fl›nda, bu
eserler büyük baflar› kazanm›flt›r.
Evlilik aflk›n› ve özgürlü¤ü iflleyen
Fidelio
operas›n›n ilk versiyonu,
1805'te
II. Leonore
ad› verilen uver-
türle birlikte seslendirilmifltir. Onu
1806 Mart›nda
III. Leonore
uvertü-
rüyle birlikte seslendirilen ikinci
versiyon izlemifltir. Bu s›ralarda Be-
ethoven'›n Josephine von Bruns-
wick ile tutkulu bir iliflkisi vard›.
Ancak Brunswick sosyal s›n›f far-
Viyana'n›n sanat yaflam›na hük-
metmifltir. O döneme kadar benzeri
görülmemifl uzunlukta ve en popü-
ler, en çok çal›nan pek çok eserini
bu dönemde bestelemifltir. Bu yeni
devrenin ilk ve en çarp›c› örne¤i,
önce
Bonaparte
bafll›¤›n› alan,
1806'da yay›mlan›rken ad›
Eroica
Senfonisi
(Beethoven “büyük bir
adam›n an›s›n› kutlamaya” adan-
m›fl oldu¤unu belirtir.) olan
Üçüncü
Senfoni (opus 55, 1803-1804)
’dir. As-
l›nda
Beetho-
ven'›n bahsetti¤i
“büyük adam”›n
Napolyon oldu-
¤unu gösteren
bir fley de yok-
tur.
Üçüncü Pi-
yano Konçerto-
su
’nun, iyi bir
piyanist ve bes-
teci addedilen
Prusya prensi
Louis-Ferdinad'a
ithaf edildi¤i düflünülmüfltür. Prens
1806 Ekiminde Frans›zlarla yap›lan
bir çat›flmada ölmüfltü. Ayr›ca Pro-
metheus efsanesine (Hiç kimse Na-
polyon'u bu yüce yarat›c›ya benzet-
miyordu.) verilen önem ve Eroi-
ca'n›n finalinin
Prometheus'un Ya-
ratt›klar› (opus 43
, 1801) adl› bale-
nin bir temas›n› yeniden iflledi¤i de
unutulmamal›d›r. Art arda gelen so-
natlar dizisinde
Waldstein (opus 53
,
1803-1804), senfonilerden
Eroica
ve
B e e t h o v e n b i r k ö y l ü n ü n
e v i n d e p i y a n o ç a l a r k e n
