50
yük karfl›tl›klar (forte forte'den pia-
nissimo'ya kadar), Beethoven'›n
birçok baflka eserinde oldu¤u gibi
burada da dikkat çeker. 1818-1823
aras›nda Arflidük Rudolf'un Olmütz
piskoposlu¤una
yükseltilmesi
(1820) flerefine yaz›lan, solistler,
koro ve orkestra için re majör ikin-
ci missa,
Missa Solemnis
ad›yla
bilinir. ‹lk kez 1824'te St.-Peters-
burg'da seslendirilmifl ve 1845'e
kadar Viyana'da tamam› icra edil-
memifltir.
Hayran
oldu¤u
Händel'den etkilenen ve eski ilahi-
lerden veya korallerden büyük öl-
çüde beslenen, dogmalara kay›ts›z
kalmakla birlikte dindar yarad›l›flta
bir Katolik olan Beethoven, yüre¤i-
ni ortaya koyaca¤› an›tsal bir eser
yazmak istemifltir. Bu partisyonun
de¤erinin bilincinde olan besteci,
›srarla bunun “temel eseri” oldu¤u-
nu ileri sürmüfltür. A¤›rlaflan sa¤›r-
l›¤› yüzünden dünyevi ifllerden
kulak t›rmalayan disonanslarla des-
teklenerek serbestçe geliflti¤i ilk
bölümdeki (adagio sostenuto) me-
ditatif do¤açlama özelli¤i nedeniy-
le “fanteziye yak›n” diye nitelemifl-
tir. Ortada yer alan allegretto'dan
sonraki presto agitato, ateflli onal-
t›l›klarla geliflir. Bu eserle, besteci-
nin, ilk dönemdeki klasikçi yerini,
ac› çeken, tutkulu, romantik beste-
ci imgesi al›r.
Do Minör Beflinci
Senfoni,
bestelenmesine 1804'te
bafllanan, yak-
lafl›k 30 dakika-
l›k orkestra ese-
ri, ilk kez 22
Aral›k 1808' de
Viyana'da ses-
lendirildi. Dört
bölümün ilki (al-
legro con brio),
kuflkusuz Beet-
hoven'›n en ta-
n›nm›fl müzik
parças›d›r. Bu
bölümün ve daha genel olarak Beet-
hoven'›n partisyonlar›n›n bafll›ca
özelli¤i kurguya verilen önemdir.
Sonat plan›ndaki (iki teman›n ser-
gilenmesi -geliflme- yeniden sergi-
leme-koda) bu ilk bölümde, müzi-
kal söylemin özünü bafltaki k›sa
ritmik çekirdek (“Kader kap›y› böy-
le çalar.”) oluflturur. Daha lirik ve
daha uzun olan ikinci tema, özel-
likle karfl›tl›k yarat›c› ö¤e ifllevini
görür. Ses fliddeti bak›m›ndan bü-
C e n a z e t ö r e n i
