45
k›ndan dolay› Beethoven'› terk et-
mifltir.
Piyano, Orkestra ve Koro ‹çin
Fantezi (opus 80), Beflinci Senfoni
(opus 67)
, ünlü
Do Minör
ve
Alt›nc›
Senfoni
(Pastoral
ad›yla an›lan,
opus 68)
ilk defa 22 Aral›k 1808'de
verilen konserde seslendirilmifl ve
Beethoven'›n meslek hayat›nda bir
zirve teflkil etmifltir. Bu konser Beet-
hoven aç›s›ndan bir veda konseri
niteli¤indedir. Zira ciddi bir flekilde
Viyana'y› terk edip Kassel'de kral
Jérôme Bonaparte'›n capella yöneti-
cisi olarak çal›flmay› düflünmüfltü.
Arflidük Rudolf (ö¤rencisi) ve Lobko-
vitz ve Kinsky, kendisine bir ayl›k
ba¤layacaklar›na dair söz vererek
Beethoven'› fikrinden cayd›rd›lar
ama bu maafl patlak veren savafl›n
neden oldu¤u enflasyon yüzünden
de¤erini kaybedecekti. Haydn'›n öl-
dü¤ü ve Napolyon'un Viyana'y›
ikinci defa iflgal etti¤i y›l olan
1809'da
Beflinci Piyano Konçertosu
(opus 73, ‹mparator)
ve
10 numaral›
Yayl› Çalg›lar Dörtlüsü (opus 74)
,
1810'da Goethe'nin
Egmont
adl›
eserinin sahne müzi¤i ve
11 numa-
ral› Yayl› Çalg›lar Dörtlüsü (opus
95)
, 1811-1812'de
Yedinci Senfoni
(opus 92)
ve
Sekizinci Senfoni (opus
93)
bestelenmifltir.
1813-1817 ve 1818-1827
SON ZAMANLARI
Beethoven için Goethe ile karfl›laflt›-
¤› ve özellikle ün-
lü
Ölümsüz Sevgi-
liye
Mektup
'ta
kendini gösteren
ve
ölümünden
sonra keflfedilen
Heiligenstadt Va-
siyeti
'nde görülen
duygusal ve ma-
nevi bunal›mlar›n
bafllangݍ tarihi
1812 yaz›d›r. Bu,
belki de gönderil-
memifl olan mektubun kime ithaf
edildi¤i hiçbir zaman ö¤renileme-
mifltir: Di¤er tek ciddi aday, Frank-
furtlu bir tacirin kar›s›, Antonie
Brentano oldu¤una göre bu kad›n
herhalde Josephine von Bruns-
wich'tir.
Sekizinci Senfoni
'nin (1812
sonunda) tamamlanmas›ndan son-
ra, k›s›tl› bir yarat›c›l›k devri bafllar.
1813'te bestelenen
Vittoria Savafl›
(veya
Wellington'un Zaferi, opus 91)
koflullar›n zorlamas›yla do¤mufltur.
Mo z a r t ’ › n k a r fl › s › n d a
p i y a n o ç a l a r k e n
