GÖZYAfiI GÖLÜ
Alice:
– Garip! Çok garip! diye ba¤›rd›. Heyecandan konufl-
may› unutuyordu neredeyse. fiimdi de durmaks›z›n büyü-
yordu. “Hoflça kal›n ayaklar›m!” diye ba¤›rd›. Çünkü ayak-
lar› yavafl yavafl kendisinden uzaklafl›yordu. Neredeyse
onlar› göremeyecekti.
– Benim zavall› ayaklar›m! Acaba flimdiden sonra ayak-
kab›lar›n›z› ve çoraplar›n›z› size kim giydirecek? Art›k bu-
nu yapamayacak kadar sizden uza¤›m. Kendi bafl›n›z›n
çaresine bak›n, dedi. Sonra, ayaklar›na iyi davranmas› ge-
rekti¤ini an›msad›.
– Yoksa beni istedi¤im yere götürmezler... Onlara her
bayramda bir çift ayakkab› al›r›m, dedi ve bu ifli nas›l ya-
paca¤›n› plânlamaya bafllad›.
– Bir kimsenin kendi ayaklar›na hediye yollamas›, emir-
ler vermesi ne garip... Ne kadar saçma sapan fleyler söy-
lüyorum.
O anda bafl› “Güm!” diye tavana çarpt›. fiimdi boyu iki
11
