Fare, anlafl›lmaz sözcüklerden oluflan cümlelerle saç-
ma sapan fleyler anlat›yordu. Kendisini dinleyen toplulu¤u
çok sinirlendirmiflti.
Alice, hüzünlü bir sesle:
– S›r›ls›klam oldum, dedi. Kuruyabilece¤imi hiç sanm›-
yorum.
Pelikan bunun üzerine ciddîleflerek:
– Daha pratik bir çare bulal›m, dedi. Bizim kurumam›za
yard›m edecek en iyi fley, toplant› yar›fl›d›r...
Alice:
– Toplant› yar›fl› nedir? diye sordu. Bunu gerçekten me-
rak etti¤inden de¤il; birinin bir söz söylemesi gerekti¤ini
düflündü¤ü için sormufltu.
Pelikan:
– Anlaman›n en iyi yolu yapmakt›r, diyerek önce yar›fl
yönünü çizdi. Bu, bir daireye benziyordu. Pelikana göre
bunun pek düzgün olmas›na da gerek yoktu. Sonra bütün
hayvanlar dairenin üzerine dizildiler. Daha bafllama komu-
tunu duymadan, herkes bildi¤i gibi koflmaya bafllad›.
Yar›m saat sonra hepsi kurumufltu.
Pelikan:
– Yar›fl bitti, diye ba¤›rd›.
Bunun üzerine, hepsi pelikan›n çevresini sararak soluk
solu¤a:
– Kim kazand›? diye sordu.
Pelikan bu soruya hemen yan›t vermedi. Oturup bir
parma¤›n› aln›na dayad› ve düflünmeye bafllad›. Öbürleri
de susmufl bekliyorlard›.
Sonunda pelikan:
– Herkes kazand›! Hepiniz hak etti¤iniz ödüllerinizi ala-
caks›n›z, dedi.
18
