– ‹yi kurtuldum, dedi. fiimdi do¤ru bahçeye!... Hemen
küçük kap›ya kofltu.
Ne yaz›k! Kap› gene kilitliydi ve anahtar biraz önceki gi-
bi masan›n üzerinde duruyordu.
Alice:
– fiimdiye kadar hiç bu kadar küçülmemifltim. Duru-
mum çok kötü, çok...
Bu sözleri söylerken aya¤› kay›p düflmüfl ve çenesine
kadar tuzlu suyun içine batm›flt›. Önce denize düfltü¤ünü
sand› ve:
– Öyleyse, trenle eve dönerim, dedi.
Alice, flimdiye kadar yaln›zca bir kez deniz kenar›na git-
miflti. Onun için her deniz k›y›s›nda, daha önce gitti¤i yerde-
ki gibi, tahta sapl› kürekleriyle kumda oynayan çocuklar,
blok evler ve bunlar›n arkas›nda bir tren istasyonu oldu¤u-
nu san›yordu.
Çok geçmeden, üç metre boyundayken döktü¤ü göz-
yafllar›n›n oluflturdu¤u gölün içinde oldu¤unu anlad›. Yü-
zerek gölden ç›kmaya çal›fl›rken:
– Keflke o kadar çok a¤lamasayd›m. Herhâlde kendi
gözyafllar›m›n içinde bo¤ularak bunun cezas›n› çekece-
¤im! Ne garip bir fley!... Bugün her fley çok garip!...
Bu s›rada, gölde bir fl›p›rt› duydu. Ne oldu¤unu anlamak
için o tarafa do¤ru yüzdü. Önce bunun bir su ayg›r› oldu¤u-
nu sand›. Kendisinin ne kadar küçüldü¤ünü an›msay›nca
onun, göle düflmüfl bir fare oldu¤unu anlad›.
– Acaba bu fareyle konuflsam beni anlar m›? Bugün öy-
le çok fley oldu ki, belki fare de konuflur. Denemekte bir sa-
k›nca yok...
– Ah fare kardefl, buradan nas›l ç›k›laca¤›n› biliyor mu-
sunuz? Yüzmekten öyle yoruldum ki...
14
