numaral› parka götür. Yeni bir emre kadar yeme¤iyle sen ilgi-
leneceksin...
On sekiz numaral› park, Herbert gibi daha on teriyeri ala-
cak kadar geniflti. Köpekler bölümünde, demir parmakl›kla
ayr›lm›fl bir aland›. Victor Collins’in hayvanlar pansiyonu çok
temizdi. Sahipleri taraf›ndan, uzun turnelerden sonra dinlen-
mek için oraya gönderilen hayvanlara çok iyi bak›l›yordu.
Wildy City (Vayldi Siti) hayvan e¤itmenleri dünyas›nda ün
yapm›fl bir yerdi.
Herbert’›n kald›¤› yerin sol taraf›nda on yedi numaral›
park vard›. Tüyleri gelifligüzel kesilmifl befl kanifl, uzanm›fl
yat›yordu. Herbert, onlar› ancak parmakl›kl› kap›n›n önünden
geçerken görebiliyordu. Çünkü bölmeleri ay›ran duvarlar be-
tondu. Fakat yak›n›ndakilerin kokusunu al›yor ve onlara h›rl›-
yordu. Hatta bir defas›nda duvar›n ard›ndan, en irileri olan ve
palyaço rolüne ç›kan Pancho (Panço)’yla tart›flt›. Asl›nda iki
köpe¤in birbirleriyle anlaflmamalar› için hiçbir neden yoktu.
Belki yan yana olsalar çoktan dost olurlard›. Fakat bu hapis
yaflam› hepsinin sinirini bozuyordu.
Herbert’›n sa¤›ndaki on dokuz numaral› küçük parkta, mi-
nik melez köpekler vard›. Sa¤da solda gezinip durmadan in-
liyorlard›.
Herbert onlar›, h›rlamayacak kadar anlams›z buluyordu.
Sol taraf›ndaki soylu düflmanlar›n› koklay›p onlar› düflün-
meyi kendine daha çok yak›flt›r›yordu.
117
