Herbert, günde birkaç kez Collins’in karfl›s›na ç›k›yordu.
Adam ondaki sakl› cevheri bulmak için, her çareye baflvuru-
yordu. Armando del Torto’nun bu hayvana de¤er vermesinin
kesinlikle bir nedeni olmal›yd›.
Herbert, her çeflit iflkenceden geçti. Her çeflit oyun de-
nendi köpekçi¤in üstünde... At s›rt›nda takla atmadan tutun
da, müzi¤e uygun olarak ad›m atmaya kadar her fley... Ço¤u
kez k›rbaçland›, g›rtla¤› s›k›ld›, dövüldü...
Sahibi sevseydi, Herbert kesinlikle, kendisine ö¤retilmek
istenen bütün oyunlar› hemen ö¤renirdi. Ama Wildy City’deki
efendiler, hayvanlar› sevmiyordu. Herbert, Collins’in soylu bir
kifli olmad›¤›n› anlam›flt›. Onunla aras›nda, hiçbir dostluk ba-
¤› kurulamazd›.
Ço¤u kez Collins’le Herbert dalafl›yorlard›. Herbert, k›sa
zamanda bu adam› yenemeyece¤ini anlam›flt›. Peter’la Col-
lins, ikisi birlikte onu her defas›nda yenik düflürüyorlard›. Her-
bert, hiç karfl›l›k vermemeye karar verdi. Çünkü her hareketi,
ona ac› veren iflkencelerle son buluyordu. ‹çine kapan›k ve
edilgen olmay› deneyecekti.
Collins de kendi hesab›na köpekle u¤raflmaktan vazgeç-
ti. Armando del Torto’nun mezara gömdü¤ü s›rr›n, bir gün
kendili¤inden ortaya ç›kmas›n› beklemekten baflka çare yok-
tu. Fakat Herbert’› hiç yan›ndan ay›rm›yordu. Hayvan, Wild
City’deki bütün iflkenceleri seyretmek zorunda kal›yordu. Za-
vall›, iyi yürekli Herbert...
118
