– Benimle gel. Yata¤›n dükkân›n içinde. Her hâlde tabut-
lar›n aras›nda yatmaktan korkmazs›n, de¤il mi? ‹ster kork, is-
ter korkma. Yatacak baflka yer yok. Haydi çabuk ol. Bütün ge-
ce beni burada bekletme.
* * *
Oliver, dükkânda yaln›z kal›nca korkmaya bafllad›. Orada
gözüne, henüz tamamlanmam›fl bir tabut iliflti. Oliver’›n kalbi
korkuyla çarp›yordu. Oliver, bu yabanc› yerde bir bafl›nayd›;
korunmas›zd› ve sevgiden öyle uzakt› ki... ‹çinden, bu tabutun
kendi tabutu olmas›n›, Tanr›n›n onu bir an önce yan›na alma-
s›n› istedi.
Sabah olunca, dükkân›n kap›s›n›n h›zl› h›zl› vuruldu¤unu
duydu. Bu gürültü, hiç ara vermeden yineleniyordu.
Oliver kap›y› açt›. Kap›n›n önünde, elinde tereya¤l› ekmek
olan büyük bir çocuk duruyordu. O¤lan›n küçücük gözleri ve
k›rm›z› bir burnu vard›.
Oliver sordu:
– Kap›y› siz mi çald›n›z?
– Evet, ben çald›m.
– Tabut mu istemifltiniz efendim?
– San›r›m benim kim oldu¤umu bilmiyorsun. Ad›m, Noah
Claypole (Noah Kleypul). Sen de benim emrimde çal›flacak-
s›n. Tembel yarat›k, düflkünler evi köpe¤i, kald›r kepenkleri!..
Sonra, Oliver’› tartaklayarak dükkâna girdi. Az sonra Bay
ve Bayan Sowerberry afla¤› indiler. Oliver da, kahvalt› etmek
20
