Yafll› adam omuzlar›n› silkti, çirkin çirkin s›r›tarak:
– Zeki köpekler! Son dakikaya kadar a¤›zlar›n› aç›p tek
söz söylemediler. Yafll› Fagin’i ele vermediler. ‹yi insanlar. ‹yi
arkadafllar! diye söylendi.
Ayn› kutudan, en az alt› saat daha ç›kar›p onlar› da ayn›
zevkle seyretti. Ayr›ca kutunun içinde; birbirinden güzel yü-
zükler, brofllar, bilezikler, daha baflka mücevherler de vard›.
Bunlar o kadar göz kamaflt›r›c›, öylesine pahal› fleylerdi ki,
Oliver bunlar›n adlar›n› bile bilmiyordu.
Yafll› adam, sandalyesine yaslanm›fl:
– ‹nsanlar› asmak, öldürmek çok güzel bir düflünce! Çün-
kü ölüler hiç konuflmazlar. Bizim meslek için bu çok iyi bir fley.
Befl arkadafl da arka arkaya as›ld›. fiimdi bu mücevherlerin
öyküsünü anlatacak kimse kalmad› ve onlar›n hepsi benim!
diye m›r›ldan›yordu. Birden parlak siyah gözleri, Oliver’›n yü-
züne iliflti.
Çocuk, sessizce ve büyük bir merakla yafll› adam›n göz-
lerine bak›yordu. ‹kisinin bak›fllar›n karfl›laflmas› çok k›sa
sürmüfltü. Buna karfl›n, yafll› adam gözetlendi¤ini anlad›. Ku-
tunun kapa¤›n› büyük bir gürültüyle kapatt›. Masan›n üzerin-
deki ekmek b›ça¤›na do¤ru uzanarak öfkeyle aya¤a f›rlad›.
Oliver titriyordu.
Yahudi:
– Neden gözetliyorsun beni? Neden uyan›ks›n? Ne gör-
dün? Can›n› seviyorsan çabuk söyle! dedi.
Oliver, çekingen çekingen yan›t verdi:
– Daha fazla uyuyamad›m efendim. Sizi rahats›z etti¤ime
42
