sanki çal›flma odas›ndaki koltu¤undaym›fl gibi, rahat rahat
okuyordu. Ama dalg›nl›¤›ndan; ne kitapç›n›n, ne soka¤›n, ne
de çocuklar›n fark›ndayd›. Kendini tamamen kitaba vermiflti;
bütün dünyay› unutmufltu sanki. Bir sayfan›n sonuna gelince,
çevirip öteki sayfan›n bafl›ndan bafllayarak pek büyük bir il-
giyle okumaya devam ediyordu.
Oliver, Düzenbaz’›n elini yafll› bay›n cebine sokup mendi-
lini çekti¤ini, Charley Bates’e verdi¤ini, sonra ikisinin de h›zla
koflarak köfleyi k›vr›ld›¤›n› görünce flafl›rm›fl kalm›flt›. Bir an
içinde mendillerin, mücevherlerin, Yahudi’nin bütün gizli iflleri
ayd›nlan›verdi. Çocuk, her fleyi anlam›flt›. Daha ne oldu¤unu
anlayamadan, elinden geldi¤ince h›zla koflmaya bafllad›.
Bütün bunlar göz aç›p kapay›ncaya kadar olmufltu. Tam
Oliver koflmaya bafllad›¤› s›rada, yafll› bay da elini cebine so-
kup mendilinin olmad›¤›n› fark etmiflti. Adam, ans›z›n arkas›-
n› dönüp bak›nca h›zla koflan Oliver’› gördü. Adam, çocu¤un
bu kadar h›zl› kaçt›¤›n› görünce, yankesiciyi o sand›. Var gü-
cüyle, “H›rs›z› yakalay›n!” diye ba¤›rarak pefline düfltü.
Düzenbaz’la Bates, sokaklarda koflarak dikkati üzerlerine
çekmemek için, köfleyi k›vr›l›nca gördükleri ilk kap›ya s›¤›n-
m›fllard›. Ba¤r›flmay› duyunca, hiç düflünmeden, onlar da ka-
p›dan d›flar› f›rlad›lar ve “H›rs›z› tutun!” diye ba¤›rarak kova-
lamacaya kat›ld›lar.
Pencereler aç›ld›. ‹nsanlar evlerinden f›rlad›lar. Oliver’›n
arkas›ndan caddedekilerle birlikte, büyük bir kalabal›k kofl-
maya bafllad›.
En sonunda Oliver’› yakalad›lar. Birisi çocu¤a tokat att›.
49
