Onu yere, tozun topra¤›n içine düflürdü. Çocu¤un yüzü gözü
kan içindeydi. Bafl›na kalabal›k birikmiflti.
– Geri çekilin.
– O bay nerede?
– ‹flte orada, buraya do¤ru geliyor.
– Baya yol aç›n geçsin.
– Çocuk bu mu efendim?
– Evet.
Oliver, toza topra¤a bulanm›flt›; a¤z›ndan kan gelerek,
çevresini saran insanlara vahflî vahflî bakarak yat›yordu. Tam
bu s›rada, bir polis kalabal›¤›n aras›ndan kendisine yol aça-
rak geldi ve Oliver’› ensesinden yakalad›:
– Haydi kalk.
– Ben yapmad›m efendim. ‹nan›n ki ben de¤ildim. Öteki
iki çocuk yapt›. fiurada bir yerde olacaklar.
– Gel, senin gibileri tan›r›m ben. Bana numara sökmez.
Sen aya¤a kalk›p benimle geliyor musun? Yoksa...
Oliver, bin bir güçlükle do¤ruldu. Onu, ceketinin yakas›n-
dan tutarak sokaklardan sürüklercesine yürüttüler. Yafll›
adam da polisin yan›nda, onlarla birlikte geliyordu. Baz›lar›
öne geçip çocu¤un yüzüne bak›yorlard›. Çocuklar, zafer 盤-
l›klar› atarak yürüyorlard›.
* * *
50
