– Bakma bana. Biraz a¤layay›m. fiimdi geçer. Tamam,
bak art›k a¤lam›yorum. Rahatlad›m.
– Bana karfl› çok fazla yak›nl›k gösteriyorsunuz.
– Et suyunu içme zaman› geldi. Bay Brownlow, doktorun
bugün gelece¤ini söyledi. Ona en iyi hâlimizle görünmeliyiz.
Biz ne kadar iyi olursak, o da, o kadar memnun olur.
Yafll› kad›n, küçük bir tencerede çorbay› ›s›tmaya koyul-
du. Oliver çevresine bak›nd›. Birden gözleri, karfl›s›ndaki du-
varda as›l› duran bir portreye tak›ld›. Yafll› kad›n bunu fark e-
dince:
– Resimden hofllan›r m›s›n›z? diye sordu.
Oliver gözlerini resimden ay›rmadan:
– Bilmiyorum, efendim, dedi. O kadar az resim gördüm ki,
bilemiyorum. fiu bayan›n ne kadar güzel, tatl› bir yüzü var.
– Ressamlar bayanlar› hep olduklar›ndan güzel yaparlar.
– Bu kimin resmi efendim? diye sordu Oliver.
– Bilmiyorum çocu¤um. Tan›d›¤›m›z birinin resmi de¤il sa-
n›r›m. Hofluna gitti galiba?
– O kadar güzel ki.
Yafll› kad›n, çocu¤un resme bakarken yüzünü kaplayan
korku ifadesini fark edince flafl›rd›.
– Seni korkutmuyor ya bu resim?
– Hay›r, hay›r! Yaln›z gözleri o kadar üzgün bak›yor ki.
Oturdu¤um yerde sanki üzerime dikilmifl gibi görünüyor. San-
ki canl›ym›fl da, benimle konuflmak istiyormufl, ama konufla-
m›yormufl gibi yüre¤imi a¤z›ma getiriyor.
– Tanr› seni korusun. Böyle konuflma yavrum. Hastal›k
60
