seni sinirli yapt›. Koltu¤unu öbür tarafa çevireyim de resmi
görme. Ha, flöyle! fiimdi istesen de onu göremezsin.
Oliver, resmi, sanki koltu¤un yeri de¤ifltirilmemifl gibi gör-
meye devam ediyordu; ama flefkatli yafll› bayan› üzmemeyi
daha do¤ru buldu. Bunun için, kad›n kendisine bakt›¤›nda
ona tatl› tatl› gülümsedi. Bayan Bedwin, çocu¤un rahat etti-
¤inden emin olunca çorbay› haz›rlad› ve içine k›zarm›fl ek-
mek do¤rad›.
Oliver çorbay› kafl›klamaya bafllad›. Son kafl›¤›n› henüz
yutmufltu ki, kap› hafifçe t›k›rdad›.
– Buyrun! dedi yafll› kad›n.
Bay Brownlow içeri girdi.
Yafll› adam içeri girdi¤inde nefleliydi. Fakat Oliver’a iyice
bak›nca yüzü burufltu; içini garip bir duygu kaplad›. Oliver,
hastal›ktan pek y›pranm›flt›. Yaflam›n› kurtaran bu adama
sayg›s›n› göstermek için aya¤a kalkmaya çal›flt›, ama yapa-
mad›. Yine koltu¤una gömüldü.
Bay Brownlow g›rtla¤›n› temizleyerek:
– Bu sabah da sesim çok k›s›k ç›k›yor. Bayan Bedwin,
korkar›m so¤uk alm›fl›m.
– Hiç sanmam efendim. Giysilerinizin en s›cak tutanlar›n›
seçmifltim.
Bay Brownlow:
– Kendinizi nas›l hissediyorsunuz yavrum? diye sordu.
– Çok mutluyum, efendim. Bana yapt›¤›n›z iyilikler için
çok minnettar›m size.
– Aferin o¤ul. Ona yemek verdin mi hiç Bedwin?
61
