OPHEL‹A’DAN YEN‹ UYGULAMALAR
Saint Clare bafllang›çta, Tom’a çok önem vermemifl ve onu ge-
lifligüzel ifllerde çal›flt›rm›flt›. Zamanla kölesindeki eflsiz sa¤duyu ve
zekây› anlay›nca flafl›r›p kald›. Giderek evin bütün ifllerinin yöneti-
mini ona b›rakt›. Bu, Tom’u, evin bir çeflit kâhyas› durumuna getir-
di.
Saint Clare, paray› saymadan Tom’a veriyor, onun nereye har-
cand›¤›n› bile sormuyordu. Bu güvense, Tom’un ba¤l›l›k ve sorum-
luluk duygusunu daha da pekifltirdi. Tom, genç efendisine sayg›yla
kar›fl›k babaca bir sevgi duyuyordu.
Saint Clare, bir gece kendini bilmeyecek kadar içkili olarak ziya-
fetten döndü¤ünde, Tom, Adolph’un yard›m›yla onu yata¤›na yat›r-
d›. Tom, sabaha kadar efendisinin bafl›nda bekledi. Ertesi sabah
Saint Clare, Tom’un orada bekledi¤ini görünce, niçin yatmad›¤›n›
sordu.
Tom:
– Korkuyorum efendimiz, diye yan›tlad›.
Saint Clare, elindeki fincan› b›rakarak Tom’a bakt›. Onun bir ce-
naze törenindeymifl gibi üzgün olmas›na bir anlam verememiflti.
Tom düflüncelerini kaçamak sözlerle anlatmay› sevmezdi.
– Efendim, benim büyük bir derdim var, diye söze bafllad› ve
devam etti. Siz bana her zaman iyi davrand›n›z. Zaten herkese de
50
