– Bu köleye, mutlulu¤u patiska mendil ya da kolonyalarda bul-
du¤unu düflündürecek bir e¤itim verdiysem; ona istedi¤i fleyleri de
vermeliyim.
* * *
Babas›, Eva’n›n iste¤i üzerine Tom’u, onun hizmetine vermiflti.
Bu nedenle, küçük k›z son derece mutluydu. Tom da durumundan
son derece hoflnut görünüyordu. Han›m›, at kokusu duymak iste-
medi¤i için; temiz elbiseler ve parlak çizmeler giyerek ifllerin yaln›z-
ca düzenlenmesiyle u¤rafl›yordu. Yine de, üzerine hiçbir koku bu-
laflmayacak flekilde çal›fl›p iflinin bafl›ndan ayr›lm›yordu.
O pazar günü Mary Saint Clare, elbisesinin içinde son derece
zarif ve görkemli görünüyordu. Ophelia’ysa, onun tam karfl›t› bir gö-
rünüfl sergiliyordu.
– Eva nerede? diye sordu Mary.
– Mammy’ye bir fley söylemek için merdivende kald›.
Eva, Mammy’nin bafl›n›n a¤r›mas›na çok üzülüyordu. Onun ya-
n›na koflup kollar›n› boynuna dolayarak, annesinin bafl› a¤r›d›¤›
zamanlarda kulland›¤› flifleyi, zorla Mammy’nin koynuna sokmufltu.
Sonra oradan h›zla ayr›l›p annesinin yan›na gitti.
Mary, Eva’n›n söylediklerine çok sinirlendi.
– O flifleyi nas›l verirsin? Çabuk git geri al.
Augustin Saint Clare efline, çocu¤u rahat b›rakmas›n›, can› ne
isterse onu yapabilece¤ini söyledi. Küçük Eva, koluyla babas›n›
dürterek, annesini üzmemesini istedi.
* * *
44
