f›ndan ve TBMM üyeleri içinden seçil-
        
        
          mektedir. 46.maddeye göre her bakan,
        
        
          kendi bakanl›¤›na ait ifllerden TBMM’ye
        
        
          karfl› sorumludur. Cumhurbaflkan›n›n
        
        
          ise bu iflle ilgili olarak hiçbir sorumlulu-
        
        
          ¤u yoktur. 10 Nisan 1928 de¤iflikli¤iyle
        
        
          Anayasa lâiklefltirildi, 5 Aral›k 1934 de-
        
        
          ¤iflikli¤iyle kad›nlara da seçme ve seçil-
        
        
          me hakk› tan›nd› ve 5 fiubat 1937 de¤i-
        
        
          flikli¤iyle Cumhuriyet Halk Partisi’nin
        
        
          (CHP) alt›ok’u anayasaya al›nd›. 10
        
        
          Ocak 1945’te Teflkilât-› Esasiye Kanu-
        
        
          nu, Anayasa ad›yla ve ar› bir Türkçeyle
        
        
          yeniden yaz›ld›, ancak Demokrat Parti
        
        
          (DP) döneminde, ad› da eskisi gibi Tefl-
        
        
          kilât-› Esasiye Kanunu olarak kald›.
        
        
          27 May›s ve Geçici Anayasa:
        
        
          1945’te
        
        
          çok partili sisteme geçilmesi ve 1924
        
        
          Anayasas›’n›n yetersiz kalmas› üzerine
        
        
          1950’de iktidara gelen Demokrat Parti,
        
        
          bu yetersizlik ve boflluklardan yararla-
        
        
          narak antidemokratik ve keyfî bir yöne-
        
        
          tim uygulad›. Bu tutum 27 May›s 1960
        
        
          hareketine yol açt›. 27 May›s 1960 hare-
        
        
          keti sonras› 1924 Anayasas›’n›n baz›
        
        
          hükümleri yürürlükten kald›r›ld›. Yeni
        
        
          bir anayasan›n haz›rlanmas› çal›flmalar›-
        
        
          na geçildiyse de anayasan›n haz›rlanma-
        
        
          s› ve kabulüne kadar sürecek olan geçifl
        
        
          döneminde de bir temel yasan›n bulun-
        
        
          mas› gerekiyordu. 1 say›l› yasa bu
        
        
          amaçla ç›kar›ld›. Böylece, 1924 Anaya-
        
        
          sas›’n›n yürürlükte tutulan maddeleri ile
        
        
          1 say›l› yasan›n hükümleri geçici döne-
        
        
          min temel yasas›n› oluflturdu. Bu yasay-
        
        
          la, müdahaleyi gerçeklefltiren Millî Bir-
        
        
          lik Komitesi (MBK) de fiilî durumunu
        
        
          hukukilefltirme yoluna gitmifl oluyordu.
        
        
          Geçici dönemin ikinci önemli temel ya-
        
        
          sas›, Kurucu Meclis Hakk›ndaki Ka-
        
        
          nun’dur. Bununla, geçifl döneminin
        
        
          ikinci aflamas› bafllam›flt›r (12 Haziran
        
        
          1960). Bu yasayla içinde bulunulan ko-
        
        
          flullarda ulusun en genifl anlam›yla tem-
        
        
          silini gerçeklefltirecek bir Temsilciler
        
        
          Meclisi kuruldu. Bu meclis, MBK’yle
        
        
          birlikte Kurucu Meclis ad› alt›nda yeni
        
        
          anayasay› haz›rlad›.
        
        
          1961 Anayasas›:
        
        
          Yasall›¤›n› yitirdi¤i
        
        
          belirtilen DP iktidar›na karfl› yap›lan 27
        
        
          May›s 1960 hareketi sonucu oluflturulan
        
        
          1961 Anayasas›, bir y›ll›k çal›flmadan
        
        
          sonra kabul edildi. Bu anayasada Devlet
        
        
          Baflkan›, yürütme organ›n›n baflkan›d›r.
        
        
          ‹kinci aflama 157 say›l› 13 Aral›k 1960
        
        
          günlü, 1 say›l› kanuna ek kanun’dur. Bu
        
        
          kanun ile çift meclisli geçici bir parla-
        
        
          menter düzen kuruldu. Birinci kanad›,
        
        
          23 subaydan oluflan (14’lerin tasfiyesi
        
        
          ve bir istifa sonucu) MBK, ikinci kana-
        
        
          d› seçimlerle gelerek Temsilciler Mecli-
        
        
          si oluflturur. Temsilciler Meclisi’ne,
        
        
          Devlet Baflkan› 10, MBK 10, illerden
        
        
          75, siyasî partilerden (Cumhuriyet Halk
        
        
          Partisi 49, Cumhuriyetçi Köylü Millet
        
        
          Partisi 25) 74, barolardan 6, bas›ndan
        
        
          12, eski muhariplerden 2, esnaf kurulufl-
        
        
          lar›ndan 6, gençlikten 1, iflçi sendikala-
        
        
          r›ndan 6, odalardan 10, ö¤retmen kuru-
        
        
          lufllar›ndan 6, yarg› organlar›ndan 12
        
        
          temsilci seçildi. ‹lk üç grubun d›fl›ndaki-
        
        
          leri, kurulufllar kendileri seçti. Haz›rla-
        
        
          nan anayasa halkoyuna sunularak geçer-
        
        
          li oylar›n %61,5’i ile kabul edildi. Bu
        
        
          anayasan›n maddî kaynaklar›n›, ‹Ü ‹lim
        
        
          Heyeti’nin ön tasar›s› (etüd metni),
        
        
          AÜSBF ‹darî ‹limler Enstitüsü Gerek-
        
        
          çeli Tasar›s› (yard›mc› metin), kimi dev-
        
        
          letlerin anayasalar›, 1789 ‹nsan ve Yurt-
        
        
          tafl Haklar› ile ‹nsan Haklar› 1948 Ev-
        
        
          rensel Beyannameleri, Avrupa ‹nsan
        
        
          Haklar› Sözleflmesi gibi metinler olufl-
        
        
          turdu. 27 May›s 1961’de Kurucu Mec-
        
        
          lisçe kabul edildikten sonra, 31 May›s
        
        
          1961’de halkoyuna sunulmak üzere
        
        
          Resmi Gazete’yle ilân edilen taslak, 9
        
        
          Temmuz 1961’de halkoyuna sunulup
        
        
          Türkiye Cumhuriyeti Anayasas› olarak
        
        
          onayland› ve 20 Temmuz 1961’de 334
        
        
          say›l› yasa olarak Resmî Gazete’de ya-
        
        
          y›mlan›p yürürlü¤e girdi. Yeni anayasa-
        
        
          da yasama yetkisi, Millet Meclisi ve
        
        
          Cumhuriyet Senatosu ad›nda iki meclise
        
        
          verildi. Yasalar›n kabulünde son söz
        
        
          Millet Meclisi’nindi. Yürütme organ›,
        
        
          cumhurbaflkan› ve bakanlar kurulundan
        
        
          olufluyordu. Yürütme organ›, yetkisini,
        
        
          eski anayasalarda oldu¤u gibi meclisten
        
        
          de¤il, do¤rudan do¤ruya anayasadan
        
        
          al›yordu. Böylece Meclis hükûmeti sis-
        
        
          temi terk edilmifl ve kuvvetlerin eflitli¤i
        
        
          ilkesine dayanan parlamenter sisteme
        
        
          geçilmifl oldu. Yarg› yetkisi, Türk mille-
        
        
          ti ad›na ba¤›ms›z mahkemelere verildi.
        
        
          Yarg›çlar›n ba¤›ms›zl›¤› teminat alt›na
        
        
          al›nd›. ‹lk kez bu anayasayla, yasalar›n
        
        
          ve meclis içtüzüklerinin anayasaya uy-
        
        
          gunlu¤unu denetlemekle görevli Anaya-
        
        
          sa Mahkemesi kuruldu. Önceki anaya-
        
        
          salarda hiç belirtilmemifl olan sosyal
        
        
          haklara bu anayasada yer verildi. Gene
        
        
          eski anayasalarda görülmeyen, demok-
        
        
          rasinin vazgeçilmez güvencesi sayd›¤›
        
        
          siyasî partileri de anayasal düzeyde ele
        
        
          ald›. Partilerin ancak belli durumlarda
        
        
          Anayasa Mahkemesi taraf›ndan kapat›-
        
        
          labilece¤i kabul edildi. 1971 muht›ras›n-
        
        
          dan sonra 1961 Anayasas›’nda baz›
        
        
          önemli de¤ifliklikler gerçeklefltirildi.
        
        
          Devletin ve yürütmenin güçlenmesi, ba-
        
        
          z› temel hak ve özgürlüklerin, millî gü-
        
        
          venli¤in tehlikeye düflmesi hâlinde s›-
        
        
          n›rlanabilmesi için gerekli görülen de¤i-
        
        
          fliklikler yap›ld›.
        
        
          Anayasa Mahkemesi’nin ve Dan›fltay’›n
        
        
          yetkileri s›n›rland›r›ld›. Devlet Güvenlik
        
        
          Mahkemeleri kurulmas›n› öngören f›k-
        
        
          ralar eklendi ve 1980’e kadar baflka bir
        
        
          de¤ifliklik yap›lmad›.
        
        
          12 Eylül Dönemi ve Askerî Yönetim:
        
        
          12 Eylül 1980’de Silâhl› Kuvvetler, ül-
        
        
          kenin bir iç savafl efli¤ine geldi¤i ve
        
        
          mevcut devlet organ ve kurumlar›n›n
        
        
          bunu önlemekten âciz kald›¤› gerekçe-
        
        
          siyle, emir ve komuta zinciri içinde dev-
        
        
          let yönetimine el koydu.
        
        
          Bu tarihten bafllayarak genelkurmay
        
        
          baflkan›, kuvvet komutanlar› ve jandar-
        
        
          ma genel komutan›ndan oluflan Millî
        
        
          Güvenlik Konseyi (MGK), 27 Ekim
        
        
          1980 tarih ve 2324 say›l› “Anayasa Dü-
        
        
          zeni Hakk›nda Kanun”la 1961 Anayasa-
        
        
          s›’n› k›smen de¤ifltirdi. Millî Güvenlik
        
        
          Konseyi, 1961 Anayasas›’nda TBMM’nin
        
        
          görev ve yetkilerini, konseyin baflkan›
        
        
          da cumhurbaflkan›na tan›nan yetkileri
        
        
          üstlendi ve MGK’nin her türden kararla-
        
        
          r›na karfl›, yarg› yoluna baflvurma olana-
        
        
          ¤› ortadan kald›r›ld›.
        
        
          1982 Anayasas› :
        
        
          1982 y›l› içinde Prof.
        
        
          Orhan Ald›kaçt› baflkanl›¤›nda Dan›flma
        
        
          Meclisi üyelerinden oluflan kurulca yeni
        
        
          bir anayasa tasla¤› haz›rland›. 200 mad-
        
        
          de olarak haz›rlanan yeni taslak 4 A¤us-
        
        
          tos 1982 günü tamamland›. Birinci tur
        
        
          görüflmelerin sonunda 200 madde ola-
        
        
          rak Dan›flma Meclisi’ne verilen anayasa
        
        
          tasar›s›nda 9 madde ç›kar›ld›, 6 yeni
        
        
          madde eklendi, 8 madde de 4 madde
        
        
          olarak birlefltirildi.
        
        
          ‹kinci tur görüflmelerden sonra anayasa
        
        
          tasar›s› 193 madde ve 11 geçici madde
        
        
          içinde toparland› ve görüflülmesi için
        
        
          Millî Güvenlik Konseyi’ne gönderildi.
        
        
          Yeni anayasa tasar›s› MGK’nin ihtisas
        
        
          komisyonunca görüldü ve son biçimi
        
        
          verilerek 18 Ekim 1982’de MGK tara-
        
        
          f›ndan görüflülmeye baflland›. MGK’de
        
        
          177 madde ve 16 geçici maddede topar-
        
        
          lanan anayasa tasar›s› 20 Ekim 1982
        
        
          günlü Resmî Gazete’de 2709 say›l› ka-
        
        
          nun olarak yay›mland›. Daha sonra
        
        
          MGK Baflkan› Kenan Evren anayasay›
        
        
          tan›tma gezilerine bafllad› ve yeni oluflan
        
        
          anayasa halka tan›t›ld›. 7 Kas›m 1982
        
        
          günü yap›lan referandum ile halk›n ona-
        
        
          y›na sunulan anayasa, kat›lanlar›n %
        
        
          91,3’ünün kabul oyuyla yürürlü¤e girdi.
        
        
          1982 Anayasas›’yla baz› yeni kurumlar
        
        
          oluflturuldu. Yasama görevi, 400 üyeli
        
        
          tek bir meclise verildi. Cumhurbaflkan›-
        
        
          n›n yetkileri art›r›ld›.
        
        
          Anayasaya eklenen geçici maddelerle
        
        
          MGK Baflkan› Kenan Evren, anayasa-
        
        
          n›n kabulüyle birlikte cumhurbaflkan› s›-
        
        
          fat›n› ald›. TBMM üyelerinin seçilip gö-
        
        
          reve bafllamas›ndan sonra MGK’nin alt›
        
        
          y›ll›k bir süre için cumhurbaflkanl›¤›
        
        
          konseyi hâline dönüflmesi ve konsey
        
        
          üyelerinin bu süre içinde TBMM üyele-
        
        
          rinin özlük haklar› ile dokunulmazl›kla-
        
        
          r›na sahip olmas› benimsendi ve bu kon-
        
        
          seyin görevi, cumhurbaflkan›na çeflitli
        
        
          konularda dan›flmanl›k yapmak olarak
        
        
          belirlendi. 12 Eylül öncesinde siyasî
        
        
          parti yöneticisi konumunda olan kiflile-
        
        
          rin 10 y›l için parti kuramayacaklar›, ku-
        
        
          rulan partilere üye olamayacaklar›, ba-
        
        
          ¤›ms›z olarak da aday olamayacaklar›
        
        
          bir geçici maddeyle anayasaya eklendi.
        
        
          1982 Anayasas› bir bafllang›ç metni ve
        
        
          yedi k›s›m içinde 177 esas ve 16 geçici
        
        
          maddeden oluflan uzun bir anayasad›r.
        
        
          De¤ifltirilmesiyle ilgili 175.maddeye
        
        
          göre anayasa de¤iflikli¤inin, TBMM
        
        
          üye say›s›n›n en az üçte biri taraf›ndan
        
        
          önerilerek meclis tam say›s›n›n üçte iki
        
        
          ço¤unlu¤unca kabulüyle gerçekleflece¤i
        
        
          belirtildi. Yine madde de¤iflikli¤iyle il-
        
        
          gili olarak cumhurbaflkan›na de¤ifliklik
        
        
          önerisini halkoyuna sunma yetkisi ta-
        
        
          n›nd›. 1995’te TBMM’de yer alan tüm
        
        
          partilerin kat›l›m›yla 1982 Anayasa-
        
        
          s›’n›n 15 maddesinin de¤ifltirilmesi ka-
        
        
          bul edildi.
        
        
          78
        
        
          
            Anayasa