bulmak, sevmek, zevk almak:
Arkada-
fl›ndan çok hoflland›m.
hofllaflmak
(nsz.)
1.
Hofla gidecek bir du-
rum almak:
Film gittikçe hofllafl›yor.
2.
(-den) tkz.
Birbirinden hofllanmak.
hoflnut
ön a. Far.
Bir fleyden, bir durum-
dan, bir kifliden memnun olan, yak›n-
mas› olmayan.
hoflnutsuzluk, -¤u
a.
Hoflnut olmama du-
rumu.
hoflsohbet
ön a. Far.+Ar.
Güzel konuflan,
konuflmas› zevkle dinlenen.
hotoz
a.
Tavus kuflu, tavuk gibi gibi kuflla-
r›n bafl›nda bulunan tüyler.
hovarda
ön a.
ve
a.
1.
Zevk için para har-
camaktan kaç›nmayan.
2.
Çapk›n.
hoyrat
ön a. Yun.
1.
Kaba, k›r›c›.
2.
Güney-
do¤u Anadolu’da ve Kerkük yöresinde
söylenen bir ezgi.
hoyratça
ön a.
ve
be. (hoyra’tça)
Kaba, k›-
r›c› bir biçimde.
hödük, -¤ü
a.
ve
ön a.
Görgüsüz, kaba, an-
lay›fl› k›t (kifli).
höpürdetmek
(-i)
Bir fley içerken ses ç›kar-
mak.
hörgüç, -cü
a.
Devenin s›rt›ndaki ç›k›nt›.
höyük, -¤ü
a.
1.
Tarih boyunca çeflitli ne-
denlerle y›k›lan yerleflme bölgelerinde,
y›k›nt›lar›n üst üste birikmesiyle oluflan
ve ço¤u kez içinde yap› kal›nt›lar›n›n
gömülü bulundu¤u yayvan tepe.
2.
Toprak y›¤›n›, küçük tepe.
Hristiyan
öz. a. Yun.
1.
Hz. ‹sa’n›n dinin-
den olan kifli.
2.
ön a.
Hristiyanlarla il-
gili, Hristiyanlara özgü:
Hristiyan inan-
c›.
Hristiyanl›k, -¤›
öz. a.
1.
Hristiyan dini.
2.
Hristiyan dünyas›.
hu
ünl. (hu:)
1.
“Neredesin”, “bana bak”
anlamlar›nda genellikle kad›nlar taraf›n-
dan kullan›lan bir seslenme sözü:
Hu
komflu!
2.
(büyük H ile)
öz. a.
Tanr›.
hu
çekmek
(dervifller için) ayin süresince
sürekli Tanr›’n›n ad›n› anmak.
hububat
a. (hubu:ba:t) Ar.
Tah›l.
hudut, -du
a. Ar.
S›n›r.
hukuk
ç. a. (k’ler kal›n okunur) Ar.
1.
Bir
toplumda bireyler aras› iliflkileri düzen-
leyen ve devlet gücüyle uyulmas› zo-
runlu duruma getirilmifl yasalar bütü-
nü, tüze.
2.
Bu yasalar› konu edinen bi-
lim dal›.
3.
Bir kiflinin sahip oldu¤u
haklar›n tümü:
Hukukumu çi¤neyemez-
siniz.
4.
mec.
Dostluk, ahbapl›k:
Ara-
m›zdaki hukuka güvenerek senden bir
fley rica edece¤im.
hukukçu
a.
ve
ön a.
Hukuku meslek edin-
mifl, hukuk biliminde uzmanlaflm›fl (ki-
fli).
hukuki
ön a. (huku:ki:) (k’ler kal›n okunur)
Ar.
Hukukla ilgili, tüzel.
humbara
a. Far. tar.
Havan topuyla ya da
elle at›lan bir tür bomba.
humma
a. (humma:) Ar.
1.
Ateflli hastal›k.
2.
S›tma.
hummal›
ön a. (humma:l›)
1.
Hummaya
yakalanm›fl olan, s›tmal›.
2.
mec.
Sü-
rekli, yo¤un, s›k›, hareketli:
Hummal›
bir çal›flma sürüyodu.
humus
a. (hu’mus) Lat.
Bitkilerin çürüme-
siyle oluflan koyu renkte organik top-
rak.
huni
a. Yun.
Bir s›v›y› a¤z› dar bir kaba bo-
flaltmak için kullan›lan koni biçimindeki
araç.
hurafe
a. (hu:rafe) Ar.
Dine sonradan gir-
mifl bofl inanç.
hurç, -cu
a. Ar.
Ço¤unlukla yelken bezin-
den ya da meflinden yap›lm›fl, içine efl-
ya koymaya yarayan büyük heybe ya da
torba.
hurda
ön a. Far.
1.
Döküntü durumuna gel-
mifl:
hurda demir.
2.
Eskimifl, ifle yara-
mayacak ölçüde bozulmufl:
hurda ma-
kine.
3.
a.
Eski eflya ya da metal parça.
hurdahafl
ön a. (hurdaha:fl) Far.
Onar›lma-
yacak biçimde k›r›l›p parçalanm›fl olan.
huri
a. (hu:ri) Ar.
Cennette yaflad›¤›na ina-
n›lan k›zlara verilen ad.
huri gibi
çok
güzel (genç kad›n).
hofllaflmak
huri
314
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 314
