düzenlenmifl de¤erli belge.
2.
Ortakl›k
sermayesinin belirli bir parças›n› de-
¤erlendiren belge.
hissî
ön a. (hissi:) Ar.
Duygusal.
hitabe
a. (hita:be) Ar.
Söylev, nutuk.
hitabet
a. (hita:bet) Ar.
Etkili ve güzel ko-
nuflma sanat›, söz sanat›.
hitap, -b›
a. Ar.
Seslenme.
hitap etmek
seslenmek.
Hitit
öz. a. tar.
M.Ö. XIX ve XII. yüzy›llar
aras›nda Anadolu’da güçlü bir impara-
torluk ve büyük bir uygarl›k kurmufl
ulus, Eti.
hiyerarfli
a. Fr.
Makam, aflama s›ras›, dere-
ce düzeni, basamak.
hiyeroglif
a. Fr.
Resim yaz›.
hiza
a. (hiza:) Ar.
Do¤ru bir çizgi üzerinde
bulunma durumu.
hizip, -bi
a. Ar.
Bir topluluk, bir örgüt için-
de düflünce ve inanç bak›m›ndan ayr›l›k
gösteren küçük grup.
hizmet
a. Ar.
1.
Bir baflkas› için ya da bafl-
kas›n›n yerine bir ifli yapma.
2.
Görev,
ifl.
hizmet etmek
bir baflkas› için çal›fl-
mak, onun isteklerini yerine getirmek.
hizmetçi
a.
Bir ücret karfl›l›¤›nda ev ifllerini
yapmakla yükümlü kad›n.
hizmetli
a.
Bir yerde kap›c›, odac› olarak
çal›flan kifli; müstahdem.
Ho
kim.
Holmiyum elementinin simgesi.
hobi
a. ‹ng.
Bofl zamanlarda sevilerek yap›-
lan ifl, u¤rafl; düflkü.
hoca
a. (ho’ca) Far.
1.
Müslümanl›kta din
görevlisi.
2.
Ö¤retmen.
3.
mec.
Birine
bir fley ö¤reten, ak›l veren.
hodri
ünl. (ho’dri)
“Kendine güvenen orta-
ya ç›ks›n” anlam›nda “hodri meydan”
deyiminde geçer.
hohlamak
(-e)
A¤z›n› yaklaflt›r›p solu¤unu
bir fleyin üzerine h›zla vermek.
hokey
a. ‹ng.
Bir ucu k›vr›k sopalarla çay›r
ya da buz üzerinde iki tak›m aras›nda
oynanan bir top oyunu.
hokka
a. (k’ler kal›n okunur) Ar.
Metal, cam
ya da topraktan yap›lm›fl, genellikle içi-
ne mürekkep konulan küçük yuvarlak
kap.
hokka gibi
(a¤›z için) ufak ve düz-
gün.
hokkabaz
a. Ar.+Far.
1.
El çabuklu¤uyla
birtak›m flafl›rt›c› oyunlar yapmay› mes-
lek edinmifl kifli.
2.
ön a. mec.
Baflkala-
r›n› aldatarak yalan dolanla ifl gören.
hol, -lü
a. Fr.
Sofa.
holding
a. (l ince okunur) ‹ng.
Birçok or-
takl›¤›n hisse senetlerini elinde toplaya-
rak onlar› yönetim ve denetimi alt›nda
tutan yat›r›m ortakl›¤›, flirketler toplulu-
¤u.
holmiyum
a. (ho’lmiyum) (l ince okunur)
Fr. kim.
Oksidi aç›k sar› renkte, tuzlar›
portakal sar›s› renginde olan, seyrek
bulunan ve atom numaras› 67, atom
kütlesi 164,93 olan bir element (simge-
si: Ho).
homojen
ön a. Fr.
Her taraf› ayn› özelli¤i
gösteren.
homoseksüel
ön a. Fr.
Efl cinsel.
homurdanmak
(nsz., -le)
1.
Öfke, k›zg›nl›k,
can s›k›nt›s›yla anlafl›lmaz sesler ç›kar-
mak.
2.
(tafl›t, alet vb. için) Ola¤an se-
sinin d›fl›nda bozuk sesler ç›karmak.
3.
(ay›, fil vb. için) Öfkeli, bo¤uk sesler ç›-
karmak.
homurtu
a.
1.
Homurdayan kiflinin ç›kard›-
¤› ses.
2.
Bozuk bir motorun ya da mo-
torlu tafl›t›n ç›kard›¤› ses.
3.
Ay›, fil,
vb.nin ç›kard›¤› öfkeli ve bo¤uk ses.
hop
ünl.
Birini uyarmak, bir fleye dikkatini
çekmek için kullan›l›r:
Hop, yavafl ol!
hoparlör
a. Fr.
1.
Elektrik dalgalar›n› ses
dalgas›na çeviren ayg›t.
2.
Radyo, teyp
vb. araçlarda sesi iflitebilecek duruma
getiren alet.
hoplamak
(nsz.)
Sevinçten, korkudan ya
da oyun için bulundu¤u yerde havaya
do¤ru f›rlamak.
hoppa
ön a.
Yafl›na uymayan hafiflikler ya-
pan, deliflmen (kad›n, k›z).
hoppala
ünl. (ho’ppala)
1.
Küçük çocuklar
atlarken onlar› yüreklendirmek için söy-
hissî
hoppala
312
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 312
