yap›lm›fl küçük bir araç; e¤irmen.
i¤de
a. bitb.
1.
‹¤degillerden, sar›ms› be-
yaz çiçekli, k›fl›n yaprakl› bir a¤aç.
2.
Bu
a¤ac›n zeytin biçiminde, kabu¤u k›rm›-
z›ya çalan sar› renkte, mayhofl bir tad›
olan meyvesi.
i¤difl
ön a.
Erkeklik bezleri ç›kar›larak ya da
burularak erkeklik görevini yapamaya-
cak duruma getirilmifl (hayvan, özellik-
le at).
i¤difl etmek
hayvanlarda üreme
organ›n› ç›karmak, burmak.
i¤fal, -li
a. (i¤fa:l) Ar.
Bir kad›n› ya da bir
k›z› bafltan ç›kararak cinsel iliflkide bu-
lunma.
i¤fal etmek
bir kad›n› ya da bir
k›z› kand›rarak cinsel iliflkide bulunmak,
›rz›na geçmek.
i¤ne
a.
1.
Dikifl dikmekte kullan›lan, bir
ucu sivri, di¤er ucunda ise iplik geçir-
mek için bir deli¤i bulunan çelik araç.
2.
‹ki fleyi birbirine ya da bir fleyi bir ye-
re tutturmaya yarayan bir ucu sivri, in-
ce, metal araç:
toplu i¤ne.
3.
Alt›ndaki
i¤neyle bir giysiye tutturulan süs eflya-
s›:
elmas i¤ne.
4.
Baz› ayg›tlar›n ucu
sivri parças›:
pusula i¤nesi.
5.
fi›r›nga,
enjektör.
6.
Baz› böceklerin sivri, ince,
geriye çekilebilen savunma ya da sald›-
r› silah›:
ar›n›n i¤nesi.
i¤nelemek
(-i, -e)
1.
‹¤ne ile tutturmak.
2.
(-i) mec.
Birine üstü kapal› olarak, inci-
tici, k›r›c› sözler söylemek.
i¤ne yaprakl›lar
ç. a. bitb.
Kozalakl›lar.
i¤renç, -ci
ön a.
‹¤renme duygusu uyand›-
ran, tiksindiren.
i¤renmek
(-den)
1.
Bir fleyi tiksindirici bul-
mak.
2.
Birini, bir fleyi baya¤›, afla¤›l›k,
basit bulmak; tiksinmek, nefret etmek.
ihale
a. (iha:le) Ar.
Bir ifli ya da bir mal› bir-
çok istekli aras›ndan eksiltme ya da ar-
t›rma yoluyla en uygun koflullarda ka-
bul edene b›rakma.
ihanet
a. (iha:net) Ar.
1
Hainlik, h›yanet.
2.
Sevgide efle, sevgiliye sadakatsizlik;
efli, sevgiliyi aldatma.
ihanet etmek 1)
hainlik etmek;
2)
aldatmak.
ihbar
a. (ihba:r) Ar.
1.
Bildirim, bildirme,
haber verme:
yang›n ihbar›.
2.
Bir suçu
ya da suçluyu yetkili makama gizlice
bildirme.
ihbar etmek 1)
bildirmek, ha-
ber vermek;
2)
bir suçu ya da suçluyu
yetkili makama gizlice bildirmek.
ihbarname
a. (ihba:rna:me) Ar.+Far.
Bildi-
rim, haber verme k⤛d›.
ihlal, -li
a. (ihla:l) Ar.
Bozma, zarar verme.
ihlal etmek
bozmak, zarar vermek.
ihmal, -li
a. (ihma:l) Ar.
Önem vermeme,
savsaklama.
ihmal etmek
önem ver-
memek, savsaklamak.
ihmalci
ön a.
Gerekli önemi, özeni göster-
meyen; savsak; ihmalkâr.
ihmalkâr
ön a. (ihmalkâ:r) Ar.+Far.
‹hmal-
ci, savsak.
ihracat
ç. a. (ihra:ca:t) Ar.
Bir ülkede üreti-
len mallar›n d›fl ülkelere sat›lmas›, d›fl
sat›m.
ihraç, -c›
a. (ihra:ç) Ar.
1.
Ǜkarma, iliflki-
sini kesme.
2.
Bir ülkede üretilen ürün-
leri d›fl ülkelere satma.
ihraç etmek 1)
ç›karmak, iliflkisini kesmek.
2)
bir ülke-
de üretilen ürünleri d›fl ülkelere satmak.
ihsan
a. (ihsa:n) Ar.
1.
Ba¤›fllama.
2.
‹yilik,
lütuf.
ihsan etmek
ba¤›fllamak, ba¤›flta
bulunmak.
ihtar
a. (ihta:r) Ar.
1.
Uyar›, dikkati çekme.
2.
Bir fleyi birine hat›rlatma.
ihtar et-
mek 1)
uyarmak, dikkat, çekmek;
2)
hat›rlatmak.
ihtilaf
a. (ihtila:f) Ar.
Ayr›l›k, anlaflmazl›k,
uyuflmazl›k.
ihtilal, -li
a. (ihtila:l) Ar.
1.
Devrim:
Frans›z
‹htilali.
2.
Köklü de¤iflim.
ihtimal, -li
a. (ihtima:l) Ar.
1.
Olas›l›k.
2.
be.
Herhâlde, belki.
ihtimam
a. (ihtima:m) Ar.
Dikkatle davran-
ma, özen.
ihtiras
a. (ihtira:s) Ar.
1.
Afl›r› ve güçlü is-
tek.
2.
Tutku.
ihtisas
a. (ihtisa:s) Ar.
Uzmanl›k, uzman-
laflma.
ihtisas yapmak
belli bir konuda
özel e¤itim görerek uzmanlaflmak.
i¤de
ihtisas
324
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 324
