i
,
‹
Türk abecesinin on ikinci harfi; ses bili-
mi bak›m›ndan ince, düz-dar ünlü.
‹
kim.
‹yot elementinin simgesi.
iade
a. (ia:de) Ar.
1.
Al›nm›fl bir fleyi geri
verme.
2.
Verilen bir fleyi geri almaya-
rak geri çevirme.
iade etmek 1)
geri
vermek, geri çevirmek;
2)
karfl›l›¤›n›
vermek.
iadeli
ön a. (ia:deli)
Kendisine ulaflt›r›lan
mektup ve benzeri fleylerin yan›t›n›n o
kifliden imzal› olarak istenmesi yönte-
mine dayanan yaz›flma:
iadeli taahhütlü
mektup.
iafle
a. (ia:fle) Ar.
Yedirip içirme, besleme.
ibadet
a. (iba:det) Ar.
Tanr› buyruklar›n› ye-
rine getirme, tap›nma.
ibadet etmek
Tanr› buyruklar›n› yerine getirmek, ta-
p›nmak.
ibare
a. (iba:re) Ar.
Bir düflünceyi anlatan
bir ya da birkaç sözcükten ya da tümce-
den oluflan söz.
ibaret
a. (iba:ret) Ar.
“-den (-dan)” olufl-
mufl:
‹ki elmadan ibaret ö¤le yeme¤ini
yedi.
ibibik, -¤i
a. a. hayb.
Çavufl kuflu.
ibik, -¤i
a.
Horoz, hindi vb. hayvanlar›n ba-
fl›n›n üstündeki deri uzant›s›.
ibifl
a.
1.
tiy.
Orta otununda bazen saf, ba-
zen kurnaz, halktan gerçekçi bir kiflili-
¤in temsilcisi olan uflak tiplemesi.
2.
Saf, flapflal kifli.
iblis
a. (ibli:s) Ar.
1.
fieytan.
2.
Kötü, dü-
zenci kifli.
‹branca
öz. a. (ibra’nca)
‹srail’in resmî dili
olan Sami dili.
‹brani
öz a. (ibra:ni:) Ar.
Eski Yahudilere
verilen ad.
ibraz
a. (ibra:z) Ar. esk.
Ortaya koyma,
gösterme.
ibraz etmek
ortaya koymak,
göstermek.
ibre
a. Ar.
Ölçü ayg›tlar›nda ölçüm sonucu-
nu belirtmek için bir rakam ya da iflare-
ti gösteren hareketli i¤ne.
ibret
a. Ar.
Kötü, üzücü bir olaydan ç›kar›l-
mas› gereken sonuç, ders.
ibret almak
ders almak.
ibret olmak
ders olmak.
ibrik, -¤i
a. Ar.
S›v› fleyler özellikle de su
koymak için kullan›lan, ince boyunlu,
genifl gövdeli, kulplu ve emzikli kap.
ibriflim
a. Far.
Kal›nca bükülmüfl ipek iplik.
icap, -b›
a. (i:ca:p) Ar.
Gerek, gereklik, lü-
zum.
icap etmek
gerekmek.
icat, -d›
a. (i:ca:t) Ar.
Bulufl.
icat etmek
ye-
ni bir fley bulmak, yaratmak.
icra
a. (icra:) Ar.
1.
Yapma, yerine getirme,
yürütme.
2.
huk.
Borç yükümlülüklerini
yerine getirmeyen kifliden, alacakl›n›n
adli bir kurulufl arac›l›¤›yla hakk›n› al-
mas›.
3.
Adliyenin bu iflle görevli daire-
si.
4.
müz.
Bir müzik eserini seslendir-
me.
icra etmek 1)
yapmak, yerine ge-
tirmek;
2)
bir müzik eserini seslendir-
mek.
icraya vermek
yükümlülü¤ünü
yerine getirmeyen kifliden hakk›n› ala-
bilmek için adli makamlara baflvurmak.
icraat
ç. a. (icra:a:t) Ar.
Yap›lan ifller, çal›fl-
malar, uygulamalar.
iç
a.
1.
Herhangi bir durumun, bir fleyin,
bir yerin ya da alan›n s›n›rlar› içinde ka-
lan bir yer; içeri; dâhil:
araban›n içi.
2.
Nesnelerde oyuk ya da çukur olan yüz,
içeri:
kutunun içi.
3.
Bir fleyin yüzeyleri
320
‹
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 320
