sonra gelerek o sözcükle di¤er ögeler
aras›nda anlam iliflkisi kuran sözcük;
edat:
Sabaha kadar çal›flm›fl. Geçen y›-
la göre çok büyümüfl.
ilgi
a.
1.
‹ki ya da daha çok fley aras›ndaki
ba¤, iliflki, yak›nl›k, benzerlik; alâka:
Bu
iki olay aras›nda bir ilgi oldu¤unu düflü-
nüyorum.
2.
Bir fleye duyulan merak,
alaka:
Sinemaya karfl› ilgisi var.
3.
Biri-
ne gösterilen yak›nl›k, alaka:
Gösterdi-
¤iniz ilgiye teflekkür ederim.
4.
Bir kim-
senin karfl› cinsten birine duydu¤u duy-
gusal e¤ilim:
Ona karfl› bir ilgim oldu¤u
do¤ru.
5.
kim.
Cisimlerin birbiriyle bir-
leflme e¤ilimi.
ilgi ad›l›
a. dlb.
‹lgi eki.
ilgi eki
a. dlb.
Belirtili ad tamlamalar›nda
tamlayan sözcü¤ün sonuna eklenerek
tamlanan ad›n yerini tutan “-ki” eki:
Ozan’›n bisikleti benimkine benziyor.
ilgilenmek
(-le)
1.
Birine, bir fleye karfl›
yak›nl›k duymak ya da ilgi göstermek:
Basketbolla ilgileniyorum.
2.
Bir iflin
sorumlulu¤unu üstüne almak, üstlen-
mek:
Evin boya ifliyle ben ilgilenirim.
3.
Bir konu üzerinde çal›flmak, u¤raflmak:
Gençli¤imde müzikle ilgilendim.
ilgili
ön a.
1.
Birini, bir fleyi ilgilendiren,
onunla bir ba¤lant›s› olan; alakal›:
Bu,
seninle ilgili bir konu.
2.
Biriyle, belli bir
fleyle ilgilenen, onu seven; alakal›:
Ço-
cuklar›yla ilgili bir babayd›.
ilginç, -ci
ön a.
‹lgi uyand›ran, dikkat çeki-
ci olan, enteresan.
ilhak
a. (ilha:k) Ar. esk.
Egemenli¤i alt›na
alma.
ilhak etmek
egemenli¤i alt›na al-
mak.
ilham
a. (ilha:m) Ar.
Esin.
ilik, -i (I)
a.
Dü¤menin geçirilmesi için giy-
si, nevresim vb. üzerinde aç›lan küçük
yar›k.
ilik, -¤i (II)
a.
Kemiklerin iç bofllu¤unu dol-
duran ya¤l› madde.
iliklemek
(-i)
Bir fleyin dü¤mesini ili¤e ge-
çirmek:
Ceketinin dü¤melerini ilikledi.
ilim, -lmi
a. Ar.
Bilim.
ilinti
a.
‹ki fley aras›ndaki ba¤lant›, ilgi, ilifl-
ki.
iliflik, -¤i
ön a.
1.
‹lifltirilmifl, eklenmifl,
ba¤lanm›fl.
2.
Bir fleyle ilgili, bir fleye
iliflkin.
3.
a.
‹lgi, ba¤l›l›k, iliflki, münase-
bet.
iliflki
a.
1.
‹ki ya da daha çok kifli ya da fley
aras›ndaki karfl›l›kl› ilgi.
2.
Ba¤lant›, te-
mas:
F›rt›naya yakalanan gemiyle iliflki-
miz kesildi.
iliflkin
ön a.
‹lgili, iliflkili, ba¤l›.
iliflmek
(-e)
1.
Dokunmak, elini sürmek:
Kitab›ma kimse iliflmesin.
2.
Bir yerde
çok k›sa süre oturmak:
Koltu¤un kena-
r›na iliflti.
3.
Rahat vermemek, müdaha-
le etmek:
Sak›n kardefline iliflme!
ilk
ön a.
Zaman, s›ra, yer ve önem bak›-
m›ndan di¤erlerinden önde gelen:
ilk
sokak.
ilk a¤›zda
ilk ifl olarak, öncelik-
le:
‹lk a¤›zda flunlar› götürelim.
ilk el-
den
dolays›z, arac›s›z olarak:
Bu araba-
y› ilk elden ald›m.
ilkbahar
a. T.+Far.
Kuzey Yar›m Küre’de,
mart ay›n›n 21’inde bafllay›p haziran
ay›n›n 21’ine kadar süren mevsim; ilk-
yaz; bahar.
‹lk Ça¤
a. tar.
Çok eski zamanlardan baflla-
y›p Bat› Roma ‹mparatorlu¤u’nun çö-
küflüne (M.S. 476) kadar süren ça¤.
ilk dördün
a. gökb.
Ay’›n yeni ay evresin-
den bir hafta sonra yar›m daire biçimin-
de göründü¤ü evre.
ilke
a.
1.
Temel düflünce, prensip:
Halkç›-
l›k ilkesine göre ulusal egemenlik halka
dayan›r.
2.
Temel bilgi:
fizi¤in ilkeleri.
ilkel
ön a.
‹lk durumda kalm›fl olan, gelifl-
mesinin bafl›nda bulunan, iptidai.
ilkel zaman
a. yerb.
Yaklafl›k 3,5 milyar y›l
sürdü¤ü tahmin edilen, Dünya’n›n olu-
flumunu tamamlad›¤› ve dönemin so-
nunda denizlerde bakteriler, algler ve il-
kel deniz canl›lar›n›n ortaya ç›kt›¤› yer
bilimsel ça¤.
ilkin
be. (i’lkin)
Baflta, bafllangݍta, ilk ola-
ilgi
ilkin
328
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 328
